W ostatnich latach wiele się mówi o depresji poporodowej. Coraz więcej osób dostrzega ten problem. Jednak zbyt często schorzenie te, utożsamiane jest z kobietami. Kobieta po porodzie, po ciąży, gdy hormony wariują, ma prawo być przygnębiona, słaba, na łzy też nikt źle nie popatrzy. Sytuacja mężczyzn wydaje mi się o wiele gorsza. Bo w naszej kulturze, mężczyzna ma być silny, a łzy, czy przygnębienie nie powinny być okazywane.  A przecież narodziny dziecka, zmieniają wiele w życiu matki, jak i ojca. Depresja poporodowa dotyczy częściej matek, jednak szacuje się, że dosięga ona także od 10% do nawet 25% mężczyzn. Pierwsze próby diagnozy depresji u kobiet są podejmowane w szpitalach. Może i w niedostatecznej formie, jednak w przypadku mężczyzn nie ma nic, co dałoby szansę na jej wykrycie.  

Przyczyny depresji 

• Pojawia się dziecko, życie rodziny zmienia się o 180 stopni. Mężczyzna tak, jak kobieta, musi zmierzyć się z rolą rodzicielską. Jeśli dotychczas był "pępkiem świata", a nagle został zdetronizowany, może czuć się odsunięty i osamotniony. Pojawia się zmęczenie, ale i zmienia się relacja z partnerką lub żoną. Po przyjściu dziecka na świat kobieta nierzadko kieruje właśnie ku niemu większość swojej uwagi – dla młodego ojca taka sytuacja może być zwyczajnie przykra. W końcu najważniejsza jest teraz opieka nad dzieckiem. Dodatkowo pojawia się lęk przed odpowiedzialnością - dziecko jest już na zawsze i na zawsze jest odpowiedzialność za rodzinę. Jeśli dodamy do tego obawę o mamę malucha, która sama boryka się z depresją poporodową, to otrzymamy sporą dawkę emocji. Dawkę, która może przyczynić się do powstania ojcowskiej depresji poporodowej. 
•  
• Predysponować do depresji poporodowej u mężczyzn mogą też zdarzenia, które młody tata doświadczył sam we wczesnych latach swojego życia. Zwiększone ryzyko wystąpienia tego rodzaju zaburzeń depresyjnych odnotowywane jest u mężczyzn, którzy doświadczali chociażby niedostatku uwagi ze strony swoich ojców – w takim przypadku świeży rodzic może obawiać się, że i on również nie sprosta wymaganiom związanych z ojcostwem. 
•  
• Dodatkowo badania wskazują, że jeżeli matka zmaga się z depresją, to jest duża szansa, że dopadnie ona i ojca. Depresja jest chorobą, która obciąża całą rodzinę. U zdrowego partnera mogą pojawić się objawy lękowe, obniżenie nastroju, zaburzenia snu, depresyjny, pesymistyczny styl myślenia. Chociaż dotychczasowe badania nad jej skutkami dla par małżonków pokazują, że depresją częściej "zarażają" się kobiety. 

Jak objawia się depresja? 

• brak poczucia więzi z dzieckiem, 
• problemy ze snem (w przebiegu depresji poporodowej mężczyzna może zarówno borykać się z bezsennością, jak i spać zdecydowanie dłużej niż zwykle), 
• tendencja do uciekania w nałogi (młody ojciec może zarówno zwiększyć ilość spożywanego alkoholu, jak i np. wrócić do nałogu, z którym kiedyś się już rozstał – np. do palenia papierosów), 
• niesprecyzowane, nieuzasadnione odczuwanie lęku i zamartwianie się, 
• niechęć do zajmowania się dzieckiem, podejmowanie różnych prób, aby tylko uniknąć opieki (np. poprzez dłuższe przebywanie w pracy), 
• obniżona chęć do podejmowania kontaktów seksualnych, 
• smutek i przygnębienie, 
• zwiększona złość i konfliktowanie się z innymi,  
• izolowanie się od rodziny i bliskich,  
• dolegliwości fizyczne: bóle głowy, problemy z trawieniem, bóle mięśniowe,  
• utrata zainteresowania pracą, hobby, 
• poczucie ciągłego zmęczenia, 
• zachowania przemocowe. 

Co robić? 

• Najłatwiej zacząć od rozmowy. Mężczyźni z natury są mniej wylewni. Nie lubią rozmawiać o emocjach, o tym, co ich trapi. To kobiety, mimo nowej sytuacji dla nich, powinny obserwować swoich partnerów. My jesteśmy najbliżej i najłatwiej będzie nam to zauważyć. Przy delikatnej postaci często wystarczy rozmowa, wsparcie najbliższych. Zapewnienie, że dla obu stron jest to nowa sytuacja i razem damy radę.
• Gdy postać przybiera silniejszą formę, najlepiej poszukać specjalisty. Nie ma odpowiednich instytucji, jednak każdy psycholog powinien pomóc. Problem może leżeć oczywiście w dostępie, bo na NFZ brakuje specjalistów, terminy są odległe, a liczy się czas. Jednak zdrowie psychiczne to coś, na czym nie powinno się oszczędzać. W pilnej sytuacji istnieją całodobowe infolinie wsparcia i tam też można szukać pomocy.  

Obserwujmy siebie nawzajem i tak, jak oczekujemy wsparcia od partnera, tak i my mu postarajmy się zapewnić.