Poród to jeden z najważniejszych i chyba najpiękniejszych, choć niewątpliwie trudnych momentów w życiu każdej kobiety. Wzruszenie towarzyszące pierwszemu spotkaniu z maluszkiem trudno opisać.

#Pierwszy okres porodu

#Drugi okres porodu

#Trzeci okres porodu

Może się wydawać, że to prosta sprawa. Pojechać do szpitala i urodzić. Zanim jednak na świecie pojawi się mały człowiek, przyszła mama musi przejść kolejne etapy porodu.

Pamiętaj. Najważniejsze jest pozytywne nastawienie!

Wiadomo, że jest to trudne słuchając przerażających opowieści koleżanek, cioć, pań w sklepie, innych kobiet w ciąży w poczekalni u lekarza czy czytając informacje na forach internetowych dotyczących ciąży. Zwłaszcza, że opowiadane historie świeżo po porodzie często są mocno przejaskrawione. Możesz z tego powodu odczuwać strach przed porodem, ale ten lęk może być zdecydowanie mniejszy, jak będziesz wiedziała, co może Cię czekać, jak wyglądają kolejne etapy porodu, jakie są objawy i co należy robić w danej chwili. Najważniejszy jest zdrowy rozsądek i pozytywne nastawienie, a także zaufanie do placówki, w której chce się odbyć poród.

Okresy porodu

Pierwszy okres porodu

Okres pierwszy dzieli się na 3 fazy: utajoną, aktywną i przejściową.

Faza utajona:

• Szyjka macicy skraca się i rozwiera do 3-4 cm. Faza utajona I okresu to skracanie się części pochwowej szyjki macicy i czasami może przebiegać bez świadomego udziału pacjentki. Szyjka macicy przygotowuje się do porodu w końcowych tygodniach ciąży i kobieta wcale nie musi odczuwać z tego powodu dolegliwości. Trudno też nazwać utajeniem dochodzenie do 3-4 cm rozwarcia, gdyż większość kobiet ten okres wspomina najgorzej. Jest to etap porodu, który trwa najdłużej, bo potem „jest już z górki”.
• Możesz czuć delikatne skurcze trwające 30-45 sekund, bóle podbrzusza, które przypominają bóle miesiączkowe, albo uczucie parcia. Możesz mieć wtedy silne parcie na wypróżnianie się.
• Z pochwy może wypływać wydzielina w kolorze ciemnobrązowym, czasem jest lekko zabarwiona na czerwono.
• Zdarza się, że w tej fazie odpada czop śluzowy (Książkowo czop może zacząć odchodzić na 2 tygodnie przed porodem, a w praktyce bywa z tym różnie. Wszystko zależy od ilości i gęstości czopa, która też jest indywidualna dla każdej kobiety). Jest to galaretowata wydzielina, o zabarwieniu różowym lub brunatnym (może mieć też kolor żółtawy, jeśli przed porodem stosowałaś gałki dopochwowe), która podczas ciąży pełni rolę korka zamykającego wyjście z macicy. Taka bariera pomiędzy dzieckiem, a światem zewnętrznym.
• Możesz ten okres spokojnie przeczekać w domu, ponieważ może on potrwać nawet kilkanaście godzin. Jeśli jednak chcesz rodzić ze znieczuleniem zewnątrzoponowym, warto pojechać do szpitala. Takie znieczulenie podaje się przy rozwarciu 3-4 cm. Gdy rozwarcie postępuje i wynosi 8 cm, na znieczulenie jest już za późno.
• Najlepiej go rozchodzić, ponieważ chodzenie przynosi ulgę. Szczególnie polecam spacer, ewentualnie relaksującą kąpiel. Nie może ona być zbyt gorąca. Nie kąp się, gdy pojawiło się krwawienie z dróg rodnych. Możesz również obejrzeć film albo poczytać książkę.

Do szpitala należy jechać natychmiast, jeżeli:

• Będziesz miała silne, bolesne i REGULARNE skurcze, co mniej więcej 10 minut, przez co najmniej pół godziny. Skurcze co 10 minut mogą jeszcze osłabnąć, ale na tym etapie pojawia się u kobiet stres, że nie zdążą dojechać do szpitala (szczególnie, gdy jest to kolejny poród). Większość kobiet przyjeżdża za wcześnie, ale jest to zrozumiałe i nikt tego nie bierze im tego za złe.
• Kiedy odejdą Ci wody płodowe, możesz mieć wrażenie, że się zsiusiałaś. Zdarza się, że nie będziesz miała żadnych skurczów przed tym. Powinna być to przeźroczysta wydzielina. Każdy inny kolor (wydzielina różowawa, z domieszką krwi) powinien być zdiagnozowany przez lekarza. Zielone wody są sygnałem, że doszło do niewielkiego niedotlenienia płodu i dziecko w jego wyniku oddało smółkę do wód. W takim przypadku poród powinien być pod ścisłą kontrolą KTG. Być może będzie konieczność stałego lub częstszego monitorowania stanu dziecka. O tym decyduje personel szpitala.

Faza aktywna:

• Szyjka macicy na tym etapie rozwiera się do 7 cm.
• Skurcze macicy są bardziej intensywne, są mocniejsze i dłuższe, trwają 45-60 sekund, mniej więcej co 3-4 minuty. Musisz jednak pamiętać, że do każdej ciąży należy podchodzić indywidualnie i czas może się różnić nieznacznie w jedną jak i w druga stronę.
• W tej fazie skurcze są tak silne, że możesz mieć problem z prowadzeniem normalnej rozmowy w czasie trwania skurczu.
• W okolicy ud i krzyża nasila się ból, a z pochwy wypływa krwista wydzielina.
• W tej fazie możesz odczuwać lekkie zmęczenie, niepokój lub podekscytowanie nadchodzącym porodem.
• Jeśli nie ma przeciwwskazań, możesz napić się wody lub zjeść lekkostrawny, mały posiłek, jednak większość lekarzy zabrania pić i jeść. W tej sytuacji możesz zwilżać sobie usta. Ewentualnie płyny są uzupełniane dożylnie.
• Możesz w tej fazie spacerować po sali lub przejść się chociaż wzdłuż łóżka. Zmieniaj często pozycje, bo to wspomaga pracę macicy.

Faza przejściowa:

• Ostatnie 3 cm do rozwarcia całkowitego nie trwa długo. Nnajczęściej pełne rozwarcie (10 cm) macica osiąga po 15 minutach do godziny. Zdarzają się jednak kobiety, które utkną na 7 centymetrze nawet na dwie godziny.
• Skurcze są już bardzo częste i silne. Pojawiają się co 1-2 minuty i trwają 60-90 sekund. Możesz mieć wrażenie, że skurcze nie mijają. Tylko raz są słabsze, raz mocniejsze. Bądź silna i nie poddawaj się. Już jest coraz bliżej końca.
• Możesz odczuwać ból w dolnej części krzyża oraz krocza. Możesz mieć również silne parcie na odbyt, czego wynikiem może być oddanie moczu lub stolca. Dlatego w fazie wcześniejszej zaleca się lewatywę i częste oddawanie moczu. Lewatywa nie jest obowiązkowa, ale warto się na nią zdecydować – niekontrolowane wypróżnienie w asyście personelu medycznego jest krępujące i mało przyjemne dla rodzącej. Regularne opróżnianie pęcherza moczowego jest konieczne dla lepszego wstawiania się główki w kanale rodnym, ale założone znieczulenie zewnątrzoponowe może znosić potrzebę oddania moczu. W tej sytuacji koniczne będzie założenie cewnika do cewki moczowej rodzącej, jeśli próby samodzielnego wysiusiania się nie powiodą. Wypełniony pęcherz moczowy stanowi istotną przeszkodę porodową.
• Możesz mieć zawroty głowy, nudności, a nawet wymioty. To bardzo częste u kobiet w tej fazie porodu. Wymioty są bardzo uciążliwe dla rodzących, ale zwiastują postęp porodu. Nie wszystkie jednak kobiety wymiotują w trakcie porodu.
• W fazie przejściowej możesz mieć również dreszcze i uczucie zimna, na przemian z uderzeniami gorąca i poceniem się. To całkiem normalne objawy. Nie masz się czym martwić.
• W tej części porodu możesz się już czuć bardzo zmęczona i zniechęcona długim wysiłkiem. To bardzo trudny moment dla każdej rodzącej, ponieważ podczas bolesnych skurczy ciężko się skupić i zrelaksować.
• Faza przejściowa jest najbardziej wyczerpująca i najcięższa, dlatego warto w tej fazie mieć kogoś bliskiego obok, kto będzie Cię mógł pomóc i wesprzeć w sytuacjach kryzysowych. Może to być Twój mąż albo najlepsza przyjaciółka. Ważne by decyzja o wspólnym porodzie była przemyślana, wspólnie uzgodniona, a nie spontaniczna lub podyktowana modą. Musi to być osoba, której w pełni możesz zaufać i nie wstydzić się swojego bólu – o silnych nerwach, która nie wpadnie w panikę tylko będzie Cię wspierać.
• Podczas przerw pomiędzy skurczami postaraj się rozluźnić. O ile jest to możliwe, oddychaj wolno i w miarę regularnie. Możesz skorzystać z technik oddychania, których nauczyłaś się w szkole rodzenia. O pomoc możesz poprosić również położną.
• Pamiętaj, że przed całkowitym rozwarciem szyjki macicy nie powinno się rozpoczynać parcia, ponieważ może to spowodować obrzęk oraz przedłużenie całego porodu. Parcie możesz rozpocząć tylko wtedy, gdy położna da taki sygnał.

Drugi okres porodu

Okres drugi porodu może trwać kilka minut, ale nie powinien trwać dłużej niż 2 godziny (zalecenia PTG).

• Skurcze w okresie drugim następują co 2-5 minut i trwają 60-90 sekund. Nadal są bardzo silne, ale już mniej bolesne i możesz poczuć, kiedy się kończy i kiedy zaczyna następny.
• Ucisk na odbytnicę jest wyjątkowo silny. Możesz mieć wrażenie parcia na stolec. O uczuciu parcia na stolec poinformuj położną. Nigdy nie idź do toalety bez wiedzy położnej, jeśli nie chcesz urodzić dziecka w łazience.
• Podczas przechodzenia główki przez kanał rodny możesz odczuwać mrowienie, swędzenie, pieczenie, a nawet kłucie.
• Może się zdarzyć, że podczas parcia oddasz stolec lub mocz. Jest to jak najbardziej naturalne. Nie przejmuj się tym. (W takiej sytuacji od razu wszystko jest sprzątane, żeby rodząca nie czuła dyskomfortu).
• Powinnaś znaleźć wygodną dla siebie pozycję np. półsiedzącą. Możesz również kucać. Wszystko oczywiście zależy od Twojego samopoczucia i sił fizycznych.
• W tej fazie słuchaj położnej i poleceń lekarza. Ważne jest odpowiednie oddychanie, które pomoże przetrwać poród i jest dobre dla dziecka.
• W przerwie pomiędzy skurczami powinnaś odpocząć. Jest to chwila na rozluźnienie mięśni twarzy, uspokojenie oddechu. W miarę narastania skurczu Twój oddech powinien być szybszy, do momentu kiedy poczujesz ogromną chęć parcia. Zatrzymaj w tym momencie powietrze w płucach i z całych sił zepchnij przeponę w stronę spojenia łonowego. Kiedy skurcz ustąpi, znów masz chwilę na rozluźnienie się i uspokojenie oddechu. Jeśli krzyk przyniesie Ci ulgę możesz pokrzyczeć pod koniec parcia i w przerwie między skurczami. Krzyk na początku lub podczas parcia może powodować, że wypuszcza się całe potrzebne do parcia powietrze i parcie nie daje efektu. Kobieta jest zmęczona a dziecko stoi w kroczu.
• Położna może poprosić Cię o to, byś powstrzymała się od parcia w danym momencie. Jest to zazwyczaj związane z ochroną krocza przed pęknięciem.
• W czasie kolejnych skurczy nadejdzie moment, kiedy zostanie wypchnięta główka i jest to przełom w drugim etapie porodu. Jeśli zajdzie taka potrzeba - jest to moment, kiedy położna nacina krocze specjalnymi nożyczkami, aby zabezpieczyć skórę przed pęknięciem.
• Po główce pojawiają się kolejno barki, brzuszek oraz nóżki i na świecie pojawia się noworodek. Wtedy słychać jego pierwszy krzyk. Położna położy Ci maluszka na twoim brzuchu i odetnie pępowinę (możesz poprosić położną, aby pozwoliła towarzyszącemu Ci partnerowi ją odciąć). Potem dziecko jest ważone, mierzone i oceniane według dziesięciopunktowej skali Apgar. Jest to moment przejścia do kolejnego okresu porodu.

Trzeci okres porodu

Okres trzeci porodu trwa kilka minut do około pół godziny.

• W tym okresie obkurczająca macica wydala łożysko.
• Skurcze są zdecydowanie krótsze, słabsze i mniej bolesne niż wcześniej. Może się zdarzyć, że w ogóle nie będziesz ich odczuwać, bo będziesz tak zaaferowana widokiem nowonarodzonego dziecka.
• Położna zmierzy Ci temperaturę ciała, ciśnienie, natomiast lekarz sprawdzi stan krocza, pochwy, szyjki macicy i łożyska. Zdarza się, że jest częściowo uszkodzone i trzeba zrobić zabieg łyżeczkowania. Bardzo ważne jest, aby całe łożysko zostało wydalone z organizmu, ponieważ jego resztki mogą powodować infekcje oraz krwotoki. W niektórych szpitalach krocze szyją też położne, a lekarz wzywany jest tylko do trudnych przypadków. Taki stan będzie też obowiązywał od kwietnia tego roku.
• Jeśli krocze zostało nacięte, bądź rozerwane zostaje zszyte pod znieczuleniem miejscowym.
• Po zakończeniu wszystkich badań będziesz na sali porodowej jeszcze 1-2 godziny na obserwacji. Po tym czasie zostaniesz przeniesiona do sali poporodowej. Jeśli nie ma żadnych przeciwwskazań po 2-3 dniach zostaniesz wypisana do domu razem z dzieckiem.