To łatwiejsze niż myślimy - wystarczy tylko stosować konsekwentnie kilka zasad!

Często zastanawiamy się dlaczego niektóre dzieci w wieku 2-3 lata potrafią samodzielnie się ubrać i zjeść, podczas gdy inne nawet w wieku 5 lat maja z tym problem? Zależy to przede wszystkim od sposobu, w jaki wychowujemy nasze dzieci. Pociechy rodziców nadopiekuńczych, którzy często chcą ustrzec swoje maluchy przed trudem, są z reguły mniej zaradne od tych którym rodzice dają więcej swobody.

Drugim wrogiem nauki samodzielności jest często brak czasu. Wtedy łatwiej jest nam ubrać i nakarmić dziecko, niż czekać cierpliwie, aż zrobi to samo. Problem tkwi tutaj w tym, że jeśli przeoczymy odpowiedni moment rozwoju i pozbawimy dwu czy trzylatka inicjatywy w dążeniu do samodzielności, potem trudno będzie przełamać go i zmienić w nim to. Jak tego uniknąć?

Po pierwsze musimy stwarzać możliwość

Musimy znaleźć sytuacje, w których nasze dziecko mogłoby sobie samo poradzić.

• Karmimy dziecko kaszką? Możemy dać mu łyżkę, by samo wcelowało nią do buzi.
• Na placu zabaw zachęcamy je do wchodzenia po drabinkach. Gdy mamy obawy, że może spaść, mówimy co ma robić i oczywiście asekurujemy nasze dziecko.
• Gdy nasz maluch zapomnij, że po przyjściu do domu należy umyć ręce, zadajemy mu zagadkę : "Kto wie co należy zrobić po wejściu do mieszkania ? " Jeśli zgadnie chwalimy naszego malucha, jeśli nie podajemy podpowiedzi.
• Usuwamy przeszkody ułatwiając naukę samodzielności. Obok umywalki możemy umieścić jakiś stołek, na który malec będzie mógł się wspiąć, by wyszorować dłonie, a w przed pokoju możemy zamontować na metr wieszak na, którym maluszek znajdzie swoje ubrania by się próbować samodzielnie ubrać.

Po drugiej : Nie przeszkadzaj

Nasze dzieci czują się bezpieczne, gdy jesteśmy blisko nich, jednak czasem warto zwiększyć dystans i dać więcej przestrzeni.

• Pokazujmy dziecku jak wykonać jakąś czynność - jednak gdy samo próbuje- nie wtrącajmy się.
• Musimy otwierać się na tu i teraz. Czynności, które wczoraj były dla dziecka trudne, dziś mogą przyjść im z łatwością o ile pozwolimy im się w nich sprawdzić.
• Musimy być cierpliwe. Dziecko musi mieć czas na podejmowanie prób i popełnianie błędów. Nie możemy się złościć, gdy np przez 10 minut zapina suwak alb je zupę i ją rozlewa na podłogę.

Pamiętajmy!

Jeśli chcemy wychować samodzielne dziecko nie możemy go wyręczać ze wszystkiego. Odbieramy mu bowiem możliwość ćwiczenia nowych umiejętności, zabieramy motywacje i ciekawość świata. Zamiast zabierać malcowi możliwości poznawania, lepiej dostosować je do ich umiejętności. Maluch przecież lubią wyzwania i pokonywanie ich daje im wiele radości i satysfakcji.