Dzieciom do pierwszego roku życia należy podawać herbatki owocowe, z kopru włoskiego, które nie zawierają związków pobudzających. Powyżej roku można powoli wprowadzać herbaty czarne, zielone. Jednak, aby były one napojem polecanym dla dzieci, należy parzyć je w odpowiedni sposób.
Herbata czarna – zawiera najwięcej substancji pobudzających, w tym teinę i kofeinę – szacuje się że ok. 40 mg na kubek. Herbatę tę należy parzyć dłużej niż 3 minuty, wówczas będzie miała ona właściwości uspokajające, a nie pobudzające. Działanie teiny jest wówczas neutralizowane przez garbniki przedostające się z liści herbaty do naparu. Przygotowując herbatę dla dzieci, parzymy ją w dużym naczyniu, dłużej niż 3 minuty, najlepiej w dzbanku, następnie wlewając do kubeczka dziecka rozcieńczamy wodą, aby uzyskać lekki napar herbaty.
Herbata zielona – jest to ta sama odmiana herbaty, co czarna, różni się jedynie tym, że nie została poddana procesowi fermentacji. Dzięki temu herbata zielona zawiera szereg związków biologicznie aktywnych, do których m.in. należą: związki fenolowe, katechiny, garbniki, związki mineralne (glin, mangan, miedź, potas, wapń, fluor), kwas askorbowy, teanina, teina oraz kofeina, niektóre z nich mają działanie przeciwutleniające.
Zawarta w herbacie teina ma działanie podobne do kofeiny. Należy jednak zaznaczyć, że kofeina obecna w herbacie ma odmienne działanie niż kofeina zawarta w kawie: ta ostatnia wchłaniana jest już w żołądku, w związku z czym działa bardzo szybko. Ten sam związek zawarty w herbacie przyswajany jest dopiero w jelitach, toteż znacznie wolniej przedostaje się do krwiobiegu. Zawarte w herbacie garbniki również spowalniają wchłanianie. Dzięki temu pobudzające działanie herbaty przebiega wolniej i jest dłuższe. Natomiast teanina wykazuje działanie antagonistyczne do teiny, tj. odprężające i uspokajające oraz pozytywnie wpływa na pracę mózgu. Optymalne warunki do przygotowania naparów z tego typu herbaty, to zaparzanie 1 grama liści w 100 ml wody o temp. 75°C przez 3 minuty. Należy podkreślić, że nie jest to sposób pozwalający na maksymalne wydobycie rozpuszczalnych składników liści, dzięki czemu napar jest słabszy. Dziecku należy podawać napar rozcieńczony z wodą lub z 2. lub 3. parzenia, który wówczas będzie słabszy oraz będzie wykazywał działanie relaksujące.
Dziecku można też podawać herbaty roiboos i białą.
Herbata roibos jest otrzymywana z drzewa zaliczanego do roślin motylkowych, rosnącego w południowej Afryce. Nie zawiera ona kofeiny, charakteryzuje się małą zawartością teiny. Śladowa ilość garbników sprawia, że herbata roiboos nie ma gorzkiego posmaku w przeciwieństwie do herbaty zielonej. Jest bogata w substancje przeciwutleniające. Herbatę roiboos należy parzyć podobnie jak czarną. Jest polecana do wprowadzania jako pierwsza herbata.
Herbata biała – jest to ta sama odmiana herbaty, co czarna i zielona; różni się ona czasem zrywania. Biała herbata jest zrywana zanim liście rozwiną się całkowicie, a pąki pokryte są jeszcze białym meszkiem (stąd nazwa herbaty). Proces produkcji białej herbaty jest podobny do zielonej – nie jest ona poddawana fermentacji. Zawartość substancji przeciwutleniających jest jeszcze wyższa niż w zielonej herbacie, a zawartość teiny jeszcze niższa (szacuje się, że ok. 15 mg na kubek). Aby herbata miała działanie uspokajające, należy parzyć ją długo (powyżej 3 minut). Polecana jest dla dzieci jeszcze bardziej niż zielona ze względu na słodszy smak (brak goryczki) oraz brak posmaku „trawy".
Oprócz naparów herbat, które zawsze powinny być słabe zaleca się podawanie dziecku innych napojów, takich jak woda mineralna, herbatki owocowe, przecierowe soki owocowe.
Herbaty owocowe są szczególnie polecane dla dzieci, ponieważ nie zawierają związków pobudzających (można je wprowadzać do diety dzieci nawet poniżej 1. roku życia).
W przypadku herbat owocowych należy zwrócić uwagę na to, czy nie zawierają substancji dodatkowych, takich jak aromaty i barwniki. Zgodnie z przepisami prawnymi, producenci stosując aromaty do produkcji środka spożywczego, mają obowiązek oznaczyć je słowem „aromat” w składzie na opakowaniu produktu. Natomiast barwniki muszą być opatrzone odpowiednim numerem identyfikacyjnym według międzynarodowego systemu oznaczeń INS (od E-100 do E-199). Należy jednak zdawać sobie sprawę z tego, że aromaty są bardziej bezpieczne niż barwniki. Oczywiście najbardziej polecane są herbaty zawierające aromaty naturalne.
Natomiast w przypadku barwników istnieją doniesienia, iż niektóre z nich mogą mieć szkodliwy wpływ na aktywność i skupienie uwagi u dzieci. Dlatego też przepisy prawne UE nakładają na producentów żywności obowiązek umieszczania na etykietach środków spożywczych dodatkowej informacji. Dotyczy to następujących substancji: żółcień pomarańczowa E 110, żółcień chinolinowa E 104, azorubina E 112, czerwień allura E 129, tartrazyna E 102 oraz pąs 4R E 124. Barwniki te najczęściej spotykane są w produktach, takich jak: napoje, wyroby cukiernicze, wyroby ciastkarskie, desery oraz lody, które są często spożywane przez dzieci.
https://www.mp.pl/pacjent/pediatria/lista/82858,herbaty-dla-dzieci