Autoagresja u dzieci

Autoagresja u dzieci

Mówiąc o autoagresji, najczęściej mamy na myśli zadawanie sobie bólu fizycznego w sytuacji, kiedy dziecko odczuwa silne napięcie, z którym nie umie sobie inaczej poradzić. 
 

Zachowania autoagresywne:

 

• obgryzanie paznokci do krwi;
• uderzanie głową w ścianę i inne twarde powierzchnie;
• gryzienie palców, rąk;
• uderzanie rękami lub kopanie w meble, ścianę;
• wyrywanie sobie włosów,;
• uderzanie się rękami po twarzy, po głowie.

Autoagresja - co to jest i jakie są jej rodzaje?

To  zaburzenie instynktu samozachowawczego, który wyraża się tendencją do samookaleczeń, samouszkodzeń zagrażających zdrowiu, a nawet życiu.
Wyróżnia się autoagresję werbalną i niewerbalną.

• Agresja werbalna jest związana ze słownym poniżaniem siebie, na czym cierpi poczucie wartości tej osoby. 
• Autoagresja niewerbalna związana jest z okaleczaniem swojego ciała, powstawaniem ran oraz obrażeń. Mówi się w tym przypadku o tzw. agresji jawnej. 

Dlaczego maluchy tak reagują?

• Przyczyn może być wiele. Zachowania autoagresywne zdarzają się również u dzieci w starszym wieku, ale wtedy nie powinny być tak nasilone, jak w niemowlęctwie. Najprawdopodobniej w tym okresie takie zachowanie spowodowane jest nieumiejętnością radzenia sobie ze zbyt silnymi emocjami. Wiele dzieci w ten sposób wyładowuje swoje zdenerwowanie i frustrację. 
• Autoagresywne zachowanie niemowlęcia może być spowodowane odczuwaniem bólu, np. dziąseł w czasie ząbkowania. Maleństwo próbuje się w ten sposób uspokoić, niestety nie jest świadome, że sprawianiem sobie bólu nie osiągnie wyciszenia emocjonalnego. 
• U dzieci starszych zachowania autoagresywne najczęściej są odpowiedzią na sytuacje konfliktowe, frustrację oraz złość. Gdy maluch czuje się skrzywdzony, gdy czegoś mu zabraniamy, może w akcie desperacji zacząć wyrządzać sobie krzywdę, gdyż nie potrafi w inny sposób poradzić sobie z negatywnymi emocjami. W ten sposób dziecko stara się rozładować wszystkie swoje emocje. 

Leczenie autoagresji u dzieci

 

• Rodzice w takiej sytuacji powinni podjąć działania i starać się pomóc dziecku. Pierwszy krok to obserwacja, kiedy najczęściej dochodzi do zachowań autoagresywnych oraz co jest ich przyczyną. Gdy zachowania powoduje złość, można poprzez odpowiednie gry i zabawy nauczyć dziecko radzenia sobie z trudnymi sytuacjami.Natomiast jeśli problem autoagresji nie mija z wiekiem, trzeba udać się do 
• lekarza, by upewnić się, czy u malucha nie pojawiają się początki choroby nerwowej lub autyzmu. 
•  
• Samookaleczenia nie powinny być jedynym powodem do zapisania dziecka do psychologa. Jeżeli najmłodszy zadaje sobie ból w inny sposób – głodzi się, połyka ostre przedmioty najlepiej udać się do psychologa lub internisty. 

Autoagresja - jak sobie z nią radzić?

Najskuteczniejszym sposobem jej zapobiegania jest utrzymywanie z dzieckiem przyjaznych relacji: przytulanie, całowanie, rozmawianie, tłumaczenie. 
Jeśli dziecko w chwilach zdenerwowania wyrywa sobie włosy, możecie po prostu przyciąć je na krótko, by maluch nie mógł za nie chwycić. Warto przemyśleć własne zachowanie w stosunku do dziecka: czy atmosfera w domu nie jest zbyt nerwowa, czy poświęcacie mu wystarczająco dużo czasu, czy zbyt często nie reagujecie krzykiem?  Najlepiej opanować się i tego nie robić.