Małe dziecko (95 Wątki)

Zbuntowany dwulatek

Data utworzenia : 2017-04-20 22:36 | Ostatni komentarz 2020-02-29 15:33

3893 Odsłony
33 Komentarze

Drogie Mamy! Pamiętam, gdy moje pierwsze dziecko zasiadało do obiadku, po czym zaczęły się protesty: nie ta łyżeczka, nie ten widelec, nie ten taboret... po chwili wymuszony płacz bez ani jednej łzy. Przy czesaniu... nie taka fryzura (dłużej schodziło mi z czesaniem włosków, niż trwała sama fryzura...), przy ubieraniu... to dopiero była katastrofa... oj, ciężko było dogodzić małej damie... czysta, uprasowana sukieneczka po założeniu traciła swój wygląd. Córcia ją specjalnie wymiętoliła ugniatając w rączkach, następnie na nią napluła. Z innymi ubrankami też tak robiła, kiedy jej nie przypadły do gustu... Mało tego... przy takich czynnościach używała już wulgaryzmów marudząc sobie cicho pod nosem... Czy Wasze pociechy również przechodziły tzw. okres \"zbuntowanego dwulatka\"? Jeśli tak, w jaki sposób on się objawiał? Jak radziłyście sobie z takim zjawiskiem? I co ważne, jak długo trwało to u Waszych dzieci?

Dodaj komentarz

Strona: 1 2 3 4 5

Sortowanie:

2017-08-28 09:52

Jola12 faktycznie w Twojej sytuacji tylko spokój i konsekwencja moga pomóc. Córeczka ewidentnie sprawdza, na ile jej pozwolisz / pozwolicie, więc pamiętaj o tym, że jesteś przez nią bacznie obserwowana, a jak dziś uda jej się zrobić krok do przodu, to jutro będzie próbowała pójść jeszcze krok dalej... Polecam Ci książkę, o której pisałam wyżej (Język dwulatka), bo w niej opisane są fajnie sposoby radzenia sobie z zachowaniami, o których piszesz, tzn. z rozrzucaniem zabawek w złości, agresją czy histerią w sklepie. Najważniejsze to jednak przerwać w neutralny sposób złe zachowanie i tłumaczyć dziecku co zrobiło źle, gdy już się uspokoi. Np. jeśli jesteście w sklepie, a córeczka źle się zachowuje, należy z tego sklapu jak najszybciej wyjść. Jeśli trzymasz ją na rączkach, odłożyć do wózka, przypiąć pasami i poczekać aż jej zachowanie minie. Oczywiście nie tracąc przy tym wszystkim spokoju. Dopiero, gdy będziecie już na zewnątrz, a mała się uspokoi możesz z nią porozmawiać i powiedzieć dlaczego musiałyście wyjść, na jakie zachowania się nie zgadzasz i dlaczego oraz że od tej pory zawsze takie jej zachowanie będzie skutkowało wyjściem ze sklepu. Podobnie z porozrzucanymi zabawkami czy jedzeniem, albo biciem domowników. Wiem, że to tak łatwo się pisze, ale myślę, że jak Twoja córcia zobaczy, że mama nie żartuje i jest konsekwentna, a jej zachowania nieporządane, to może pomóc.

2017-08-27 23:14

Corka chyba niestety zaczyna wkraczać w ten buntowniczy okres. Zaczęło się to około miesiąca temu. Bez przyczyny krzyczy, płacze , kładzie się na podłodze i kopie nogami. Niestety nawet niekiedy potrafi uderzyć lub uszczypnąć. Gdy nie chce się jej czegoś dać to będzie tak głośno płakała jakby jej się jakaś krzywda stała.Na początku myslałam że zachowanie to wynika z tego że jest zbyt rozpieszczana przez dziadków. Mieszkamy razem z nimi i często pozwalają jej na to czego ja jej zabraniam. Ale gdy zauważyłam że postępuje tak samo przy nich to zorientowałam się że przechodzi kolejną fazę rozwoju czyli bunt. Gdy jesteśmy sami w domu to takie zachowanie nie zwraca mojej uwagi. Często przechodzę obok niej lekceważąc ją i to ją nieraz jeszcze bardziej złości. Wtedy przybiega do mnie i z płaczem przytula się do mojej nogi. Mimo tego że zawsze mówię sobie w myślach że nie mogę jej wziąć na ręce bo będzie to oznaczało że ona dobrze postępuje to i tak zawsze ją wezmę i przytulę. Niestety my kobiety jesteśmy chyba zbyt wrażliwe na krzywdę naszych dzieci i zawsze musimy im pomóc. Juli często w złości rozrzuca wszystko co ma obok siebie- zabawki jedzenie.. Niestety ciosy z jej strony często zdarzają się na zakupach gdy trzymam ją na rękach, ona w każdą stronę zaczyna się wyginać i nagle macha rączkami i już łup i jedna znajduje się na twarzy. Takie zachowanie jest dla mnie bardzo przykre bo jak wiadomo od razu każdy się na nas patrzy i Bóg wie co myśli. Jedno jest tylko pocieszające że takie podłe zachowanie jest tylko skierowane do domowników a pozostali goście, członkowi są bezpieczni . Moim zazwyczaj stosowanym sposobem na Julię są tak zwane trzy wdech i spokojnie zaczynam tłumaczyć jej że nieladnie postępuje. Często pomagają mi w tym kredki i kartka. Gdy ja zaczynam się tym zajmować coś tam sobie maluję ona z ciekawością wstaje z podłogi i idzie w moim kierunku. wiem że krzyki nic nie pomogą a mogą jedynie tylko zaszkodzić więc unikam podnoszenia głosu. Mam nadzieję że ten bunt szybko minie

2017-08-16 20:16

U nas faktycznie bunt dwulatka był zauważalny. To taki etap, kiedy dziecko zaczyna rozumieć, że jest samodzielną, indywidualną jednostką i próbuje zaznaczyć swoje zdanie, swoje wybory, a jednocześnie sprawdza też granice wytyczone przez rodziców (\"testuje\" co mu wolno, a co nie). U nas akurat obyło się bez większych problemów typu bicie, gryzienie, histeria czy krzyki, ale w tym czasie szczególny nacisk kładliśmy właśnie na konsekwencje naszych działań (jeśli się na coś nie zgadzamy, to się nie zgadzamy, a jesli umawiamy się z dzieckiem, że za jakieś nieporządane zachowanie spotka je drobna \"kara\", to musimy być słowni) oraz na tłumaczenie synkowi wszystkiego o co akurat pytał, albo z zaakceptowaniem czego miał akurat problem. Przykład: spotkałam wielu rodziców, którzy mówili dziecku \"Pora na spacer\" i zaczynali je na siłę ubierać, mimo że akurat było czymś zajęte. My stosowaliśmy metodę \"planowania\", czyli najpierw sygnalizowałam synkowi, że niebawem wybieramy się na spacerek, więc trzeba zacząć sprzątać zabaweczki, ale dawałam mu jednocześnie czas na skończenie zabawy. Gdy pojawiały się protesty, starałam się wysłuchać synka i zrozumieć dlaczego protestuje (nikt przecież nie lubi jak mu się coś narzuca już, w tej chwili) i tłumaczyć także moją perspektywę, w tym przypadku akurat argumentować dlaczego tak ważne jest, abyśmy niebawem wyszli na spacerek (argumenty muszę być oczywiście dobrane do wieku dziecka). Zwykle udawało nam się osiągnać kompromis bez większego problemu :) Podobne metody stosowałam we wszystkich aspektach codziennego życia :) Bardzo pomocna dla mnie okazała się książka \"Język dwulatka\" Tracy Hogg i Melindy Blau, która bardzo ciekawie tłumaczy zachowania dziecka na tym etapie rozwoju.

2017-07-11 15:25

Bunt 2 latka, pozniej 3 latka itd :) hehe niestety to normlany etap w życiu kazdego malucha. Jedna dziecko przechodzi to łagodniej, inne szatani strasznie :) Ale jak to moja mama powiedziała...nie można z tym nic zrobić oprócz uzbrojenia sie w mooooorze cierpliwosci ;)

2017-07-05 21:58

Corka magicznie wkracza w ten czas. na razie nie ma z nią większych problemów, łudzę się że tak już zostanie:) Oczywiście pokazuje swoje humorki, gdy nie udaje jej się ułożyć klocków jak chce to potrafi nimi rzucić w kąt, ale za to nikogo nie bije i nie krzyczy. Często tez pokazuje w sklepie co chce gdy jej na coś nie pozwolę to zaczyna płakać albo z buźki robi \"podkówkę\" nie szalej czy krzyczy tylko płacze tak jak w momencie gdy się przewróci. Za to mam problem bo moja córka jest moim zdaniem za śmiała wszystkich zaczepia. Ostatnio w Lidlu stałyśmy w dość sporej kolejce przed nami była pani dosyć niskiego wzrostu, córka podeszła do niej i klepnęła ją w tyłek i zaczęła się śmiać \"pupka\" było mi strasznie wstyd a pani nie przyjęła to jako żart ze strony dziecka tylko bardzo się obraziła i powiedziała mi że mam pilnować własne dziecko... Wszystkim mijanym na ulicy mówi \"cześć\"... Tłumacze jej ale ona garnie się do wszystkich...

2017-06-07 08:28

Moim zdaniem najlepszą metodą jest wyznaczenie pewnych granic i wtedy trzeba konsekwentnie się tego trzymać a przyniesie to bardzo szybko efekty. Ale uważam, że każdy rodzić powinien wychowywać dziecko tak jak uważa za stosowne.

2017-05-24 12:31

To prawda nie ma jednej uniwersalnej metody na nasze dzieci. Każdy rodzic musi znaleźć coś co będzie działało na jego dziecko. Nie jest to łatwe zadanie bo trze a spróbować wszystkiego jednak nie jest to niemożliwe. Każde dziecko jest inne i jest indywidualnościa ale to dobrze! Dlatego też trzeba próbować wszystkiego aż się znajdzie metodę najbardziej skuteczna.

2017-05-19 20:39

Zgadzam się, że rodzice sami powinni wpaść na właściwą i metodę poskramiania takich zachowań. Również nie wyobrażam sobie bić dziecko w jakikolwiek sposób, ale nie jestem też zwolenniczką tzw.bezstresowego wychowywania. Dziecko musi wiedzieć co jest dobre, co nie i jakie są granice naszej tolerancji na jego humory. Rodzic nie powinien zostawać obojętny w momencie gdy dziecko podnosi na kogokolwiek rękę....tu pojawia się problem skąd miało taki pomysł jeśli rodzice/ opiekunowie nigdy nie zrobili mu czegoś takiego. Być może trzeba kontrolować programy czy bajki które oglada, może zobaczyło takie zachowanie u innej osoby? Zrozumiałe jest, że na pewnym etapie rozwoju maluch zauważa swoją indywidualność i chce wymusić na nas, żebyśmy zaakceptowali jego wybór czy to ubrania/jedzenia/ bajki/ miejsca spaceru, w końcu dorośli też dokonują wyborów. Ważne, aby umiejętnie ten dziecka wybór poprowadzić. Kategoryczna odmowa zawsze spotka się z murem żalu i złości ze strony dziecka, próbujmy obrócić to w superlatywę np.cieszę się, że podoba Ci się to ubranko na dzis, ale ze względu na okazję/pogodę/ może wybierzemy coś innego, bo będzie Ci zimno/gorąco, zachorujesz itp. Pamiętajmy, że dziecko jest naszym najlepszym obserwatorem i naśladowcą:) Pozdrawiam

Strona: 1 2 3 4 5

Pokaż: 8 16 24

Małe dziecko (95 Wątki)

Zbuntowany dwulatek

Data utworzenia : 2017-04-20 22:36 | Ostatni komentarz 2020-02-29 15:33

3893 Odsłony 33 Komentarze

2017-08-28 09:52

2017-08-27 23:14

2017-08-16 20:16

2017-07-11 15:25

Bunt 2 latka, pozniej 3 latka itd :) hehe niestety to normlany etap w życiu kazdego malucha. Jedna dziecko przechodzi to łagodniej, inne szatani strasznie :) Ale jak to moja mama powiedziała...nie można z tym nic zrobić oprócz uzbrojenia sie w mooooorze cierpliwosci ;)

2017-07-05 21:58

2017-06-07 08:28

Moim zdaniem najlepszą metodą jest wyznaczenie pewnych granic i wtedy trzeba konsekwentnie się tego trzymać a przyniesie to bardzo szybko efekty. Ale uważam, że każdy rodzić powinien wychowywać dziecko tak jak uważa za stosowne.

2017-05-24 12:31

2017-05-19 20:39

3893 Odsłony
33 Komentarze