Jak cieszyć się macierzyństwem

Właśnie tak jak dziewczyny tutaj piszą często szczególnie po samym porodzie nakładamy na siebie taką presję że wszystko musi być idealnie zrobione ze wszystkim chcemy sobie poradzić sane broń Boże żeby nikt nam nie pomagał jesteśmy przemęczone tą sytuacją czujemy się bezsilne ale kosztem snów lub spędzenia czasu z dzieckiem wolimy zająć się sprzątaniem. Naprawdę świat się nie zawali jeżeli przez jakiś czas nasz dom będzie w nieładzie każdy mądry człowiek który nas odwiedzi wiedząc że mamy maleńkie dziecko po prostu to zrozumie ale jeżeli ktoś nie potrafi tego zrozumieć to już jego problem . Ja również jestem z osób które lubią mieć wszystko porobione dopięte na ostatni guzik zawsze  ugotowane posprzatane teraz przy posiadaniu dziecka troche się to zmienilo wiadomo że na ile jest to możliwe to sprzątam ogarniam i skreślam codziennie te obowiązki domowe natomiast nie robię tego za wszelką cenę dla mnie ważniejszy jest czas spędzony z dzieckiem jeżeli raz nie ugotuje obiadu w ciągu dnia tylko zrobię coś na szybko dopiero wieczór gdy mąż wróci z pracy i będzie w stanie zająć się chwilę małym albo jeżeli czasem nasze łóżko do południa będzie niepościelone i w totalnym nieładzie bo mały akurat jest lekko przeziębiony i potrzebuję tego aby spędzić ze mną dzień na tym łóżku przytulając się to po prostu to robimy dziecko i rodzina według mnie jest najważniejsze czasem To wszystko siedzi też za bardzo w naszej głowie my za dużo od siebie wymagamy  My nie potrafimy wyluzować wydaje nam się że każdy kto przyjdzie do naszego domu i zobaczy że mamy bałagan będzie nas oceniał. Może i racja ale tak naprawdę co nas powinno to obchodzić nikt za nas życia nie przeżyje nikt za nas dziecka nie wychowa to my  czasami musimy wrzucić na luz a wtedy zaczniemy się cieszyć tym macierzyństwem w pełni tak jak należy

Ja podobnie jak dziewczyny, odpuściłam wiele rzeczy typu sprzątanie, porządki i aby było  na tip top. Już od dawna stwierdziłam,że są ważniejsze sprawy. Odpuściłam bo sama siebie tym dobijałam. Ledwo żyłam po całych dniach, byłam smutna i przygnębiona bo przemęczona. Gdy dałam na luz w końcu poczułam radość z macierzyństwa.

Matka Polka, mi się teraz nie chce sprzątać angażuje trochę chłopa ale chłop jak chłop. Nie umie. 

Bardzo ciężko jest się do tego przyznać, ale niestety mam tak samo i walczę z tym codziennie, przez jakiś czas jestem na takim etapie ze wstaje rano i mowie sobie ze "musze" zrobić napewno obiad bo corka je uwielbia a reszta w odstawke, czasami mi wychodzi a czasami nie i tak samo później jak dzieci śpią i na nie patrze to żałuję czegoś. Napewno byłoby mi łatwiej z tym walczyć gdybym mieszkała daleko od teściowej, bo niby mowi do mnie daj spokój ile można sprzątać a potem coś głupiego wypali zwłaszcza przy jakiś gościach, ja niestety się tym przejmuje tak już mam. 

Podsumowując to uważam że tego nie da się oduczyc z dnia na dzień tylko wymaga to dłuższego czasu i wsparcia. Mi może udałoby się to gdybym miała wsparcie w mężu i by mi pomógł w niektórych czynnościach No ale tak nie jest bo bardzo długo pracuje.

Dla mnie dzieci na pierwszym miejscu reszta poszła w odstawkę. 

Często po porodzie nakładamy na siebie presję, że musimy mieć wszystko ogarnięte na tip top. Ugotowane, posprzątane, wyprane, itp.. Jakby to definiowało jakimi jesteśmy matkami - czy mamy przetarte blaty. Muszę to, muszę tamto... A to guzik prawda, bo naprawdę się dziura w niebie nie zrobi, jak raz nie pościerasz kurzy, albo zrobisz naprawdę szybki obiad. Patrzę na swojego synka, który jest jeszcze bardzo malutki, ale myślę sobie, że każdy jego przeżyty dzień przybliża go do dorosłości. Ten dzień mija bezpowrotnie, już nie przeżyjemy go z dzieckiem drugi raz. Dlatego rzucam szmatę w kąt i spędzam te cenne chwile z moim chłopcem. Posprzątam później :)

Tak właśnie tak jest... człowiek czasami zalatany a czas ucieka nie ubłaganie.. 

U mnie to zależy od dnia… Jak wieczorem stwierdzam, że za mało czasu spędziłam z synem to zaczynam żałować i na drugi dzień nadrabiam. I tak w kółko… najgorsze, że ten czas tak szybko leci i dzieci rosną za szybko i te najpiękniejsze chwile i to jak dorastają i uczą się nowych rzeczy może przelecieć nam jak przez palce ;(