Przywiązanie do przedmiotu

Córka jak była malutka to dostała króliczka którego daliśmy jej to łóżka i tak zaczęła się ich miłość. Na początku jak córka była noworodkiem króliś siedział w tylnej części łóżeczka. Z biegiem czasu jak córka rosła to sama zaczęła go zabierać i przytulać i tak króliczek został z nią do dzisiaj. Jak gdzieś jedziemy np wakacje to królik obowiązkowo jedzie z nami. Na nocowania do dziadków też go zabiera, to pierwsza rzecz którą chce spakować do plecaka. Nawet jak zaczęła chodzić do przedszkola to zabierała go ze sobą do spania. 

Synuś jak się urodził dostał przytulankę. Liska . Ma 3,5 roku lisuś jest codzinnie przytulany i zabiera do spania razem ;)

Syn dostał przytulankę na 4 urodziny i ją bezgranicznie pokochał :) wszędzie ją ze sobą nosił , jadł posiłki , zabierał na spacery :) i ta miłość trwa do dzisiaj :) czyli to już 6 lat. Oczywiście nie jest aż tak silna ;) ale przytulanka jest również ważna, leży w łóżku. Syn zawsze rano zabiera ją ze sobą jak wstaje , kładzie na sofę i tak przytulanka zostaje do wieczora ;) gdy jedzie na noc do babci też ją ze sobą zabiera. 
Nie mieliśmy takiego  etapu gdy dzieci były całkiem malutkie. Jedynie był to smoczek , ale to raczej normalne i każdy smoczek wszędzie musi iść z smoczkiem :)   

U nas córcia była bardzo przywiązana do swojego kocyka i nadal jest. Obecnie ma 4 latka, ale swój kocyk jakby mogła to by zabierała wszędzie. Nie zdarzyło się jeszcze żeby poszła bez niego spać.