Wspólne wychowywanie dziecka - Wasze zasady

U nas tez jest tak  ,że nie boksujemy się słowami przy dziecku - jak jedno mówi nie ,to drugie też mówi nie.

Jest pora snu i córka wymyślą to czy siamto to mówimy nie I że jest pora spania. Sama polata ,aż w końcu paluszek w buzię i wdrapuje się na łóżko.

Zawsze chciałam żeby dzieci widziały naszą dobrą relacje z mężem. Nawet jak mamy inne zdanie, dogadujemy się tak, żeby dzieci mogły czerpać z tego przykład. Myślę, że dzięki temu, dzieci mają do siebie nawzajem szacunek i potrafią się razem pięknie bawić i wszystkim dzielić.. :)

W sumie to nie ustalaliśmy żadnych zasad, opieką nad córcią dzielimy się w miarę możliwości - jak jedna osoba zajmuje się dzieckiem to druga ogarnia cos w domu. Teraz mąż przejął większość obowiązków ze względu na to że jestem w ciąży.

Jeśli chodzi o metody wychwawcze to czasem mamy odmienne zdanie, ale staramy się dogadać, a jak już się kłócić to nie przy dziecku.

Nigdy nie podważam zdania mojego męża ani on nie podważa mojego. Działamy w jednej drużynie i jeżeli mamy odmienne zdanie to staramy się znaleźć wspólne rozwiązanie. Przeważnie nie zdarza nam się myśleć inaczej , raczej mamy takie samo zdanie. Jednak bywają sytuacje , że uważamy inaczej na jakiś temat. Wtedy musimy to przegadać i znaleźć wspólny front.  

Najważniejsze to wspólne ustalenie co dziecko może a czego nie. Nie wyobrażam sobie sytuacji że ja czegoś zabroniłam a tata na to pozwala. Czasami gdy mąż nie jest pewny czy może na coś pozwolić córce to ją pyta "a co mama na to? mama się zgodziła?" Dla mnie bardzo ważne jest aby nie podważać opinii drugiego rodzica. Zdanie każdego jest tak samo ważne i musimy się szanować nawzajem żeby pokazywać dziecku dobre wzorce na przyszłość. 

U nas na początku jak nie pozwalałam czegoś dziecku to biegło do tatusia bo wiedziało, że kochany tatuś na wszystko pozwolił i wszystko da. Mąż powoli uczy się, że musimy trzymać wspólny front aczkolwiek ciężko idzie ponieważ to ukochane dziecko tatusia. �

Dla nas najważniejsze zasady to wzajemny szacunek i współpraca. Warto ustalić wspólne priorytety, np. podejście do kar, nauki czy zdrowia dziecka, aby być spójnym w decyzjach. Ważne, by nie ignorować potrzeb drugiej osoby, słuchać siebie nawzajem i dzielić się obowiązkami.

U nas bywa różnie. Np przy niemowlaku to ja jednak decydowałam co i jak a nie mąż. Co do starszej córki zazwyczaj mamy to samo zdanie