Nieproszone rady - jak stawiacie granicę?

Ja na początku się irytowałam od tych złotych rad, zwłaszcza od osób, które nie mają dzieci, a wiedzą tyle że hohoho. Teraz po prostu nie reaguje i przypomne jak będą miały swoje dzieci i zobaczą, że założenia to swoje, a życie to swoje:D 

Wiadomo od mamy czy teściowej to inaczej, czasami nawet korzystałam z tych babcinych podpowiedzi, niektóre po prostu modyfikowałam. 

,,złote rady,, czasem wpuszczam jednym  uchem  i wypuszczam bo jeśli ktoś radzi to niech albo przyjdzie mi przy maluchu  to zrobi albo niech pójdzie do sklepu i nam to kupi i przyniesie, albo niech sam twn ktoś ugotuje i mi przyniesie... tyle rad od każdego a ja mam tylko 2 ręce hahah

Powiem  jak mòj 7 letni  sąsiad: "olać to"

[email protected] mialam dokładnie tak samo 

Anna to ja mam podobnie przy 1 dziecku sie irytowalam wdawalam w zbedne dyskusje walczylam o swoja racje z czasem to przemyslalam i doszlam do wniosku ze i tak swoje ktos swoje ja swoje jeszcze jest powiem wam roznica bo jak jest to dobra rada np babci ktora ma jeszcze takie starodawne podejście na tematy zwiazane z dziećmi badz mojej mamy ktora na codzień duzo mi pomaga moge na nia liczyc jak cos potrzebuje gdy chodzi o dzieci ale ma troche nie zaktualizowane informacje na ten temat to poprostu staram sie delikatnie i spokojnie wytłumaczyć jakie jest do danej rzeczy podejecie w obecnych czasach jakie sa udogodnienia rozwiazania bo wiem ze one nie chca zle i te rady sa z dobrego serca natomiast jak slysze takie dobre rady od kogos kogo nie widziałam wieki np na jakims rodzinnym spotkaniu kto jest tylko od swieta i tak naprawde nie  spedza czasu z moimi dziećmi na codzień nie zna ich przyzwyczajen zachowan reakcji na rozne sytuacje to poprostu wpuszczam 1 a 2 uchem wypuszczam i tyle najbardziej to mnie zawsze bawi jak np moj syn cos zbroi a wiadomo przy dzieciach to nie uniknione i pierwsze osoby do zwracania uwagi to sa te ktore aktualnie malych dzieci nie maja jeszcze nie mialy albo maja ale mniejsze i nie przechodzily jeszcze tego etapu a za jakis czas podobne sytuacje zdarzaja sie u nich i ja tak tylko poprostu obserwuje nie odzwam sie nic ale daje do zrozumienia cos na zasadzie "a widzisz teoria w wychowaniu dzieci to nie zawsze jest to samo co praktyka "

Przy pierwszym dziecku troszkę się irytowałam gdy dostawałam te pseudo rady. Ludzie mają tendencję do tego , że muszę się wtrącać. Chcą wychowywać dziecko za nas , ale niewiele przy nim robić ;) teraz już się tym nie przejmuje , pogadają sobie i tyle. Ja wiem swoje , to ja wychowuje moje dzieci. I właśnie jeżeli czegoś nie wiem to dopytuję doświadczonych mam. Proszę je o poradę. Dobrze poznać opinie osób , które przeszły coś co ja właśnie przechodze. 

Jak czegoś nie wiem - pytam doświadczonych już mam. Czytam - choćby na forum.

Rady i wszelkie komentarze od nieznajomych puszczam mimo uszu. Przynajmniej sie staram. Jak faktycznie już Ktoś przegnie to grzecznie zaznaczam że to ja jestem matka.   

Komentarze od rodziny czy znajomych- jak faktycznie nie chce dyskusji zbędnej to zmieniam temat. Jak są nachalne staram sie jednak pwoedziec swoje zdanie i ze nie mam zamiaru go zmieniać. 

Trudno czasem się postawić. Ale odkąd Mały się urodził jakoś i tak przychodzi mi to łatwiej. Trzeba być konsekwentynym. I nauczuc się nie ulegać. Bronić własnych przekonań.

nie lubie ich dostawać , ale jestem z tych co nie umieją nic za bardzo powiedzieć wiec wysłuchuje i poprostu zlewam temat 🤣

Oj ciężki temat. Ja często po prostu mówię "dziękuję, ja jestem matką" lub po prostu się uśmiecham i udaje że nie słyszałam. 

Słowa to jedno ale my jesteśmy na etapie gdzie spacerując sporo babć chce dotykac córki. Rozumiem słodkie małe nóżki itp ale najpierw były w sklepie, witały się nie wiadomo z kim a potem dotkną stopek, które po chwili wędrują do buzki.