Chociaż każde niemowlę jest kochane i urocze, to warto zdawać sobie sprawę z faktu, że od momentu narodzin chłopcy i dziewczynki w bardzo odmienny sposób rozwijają się. Będzie dziewczynka czy chłopiec? Wielu rodziców z utęsknieniem czeka na moment poznania płci swojego dziecka. Ich wyobrażenia o przyszłym potomstwie są różne. Dziewczynka zapewne będzie w przyszłości „delikatną, subtelną kobietą”, a chłopiec wyrośnie na „ zaradnego mężczyznę i twardziela”. Według psychologów płeć dziecka od momentu narodzin decyduje o jego cechach zewnętrznych oraz o tempie rozwoju w różnych okresach życia czy o charakterze dziecka. Badania wykazały, że chłopcy i dziewczynki różnią się budową mózgu, procesami chemicznymi zachodzącymi w organizmie, a także hormonami. Różnice te bardzo silnie wpływają na różnice w ich zachowaniu.
Warto zatem poznać różnice rozwojowe między obu płciami i to co z nich wynika.

Różnice rozwojowe między dziewczynkami i chłopcami

Jak rozwijają się dziewczynki?

• Już kilka godzin po urodzeniu dziewczynki są bardziej wrażliwe na dotyk.
• Zazwyczaj są bardziej przyjaźnie nastawione w stosunku do ludzi niż chłopcy.
• Częściej też nawiązują kontakt wzrokowy z bliskimi i szybciej obdarowują ich prawdziwym uśmiechem, który zresztą gości u nich częściej.
• Już w okresie niemowlęcym stają się podenerwowane i niespokojne łatwiej niż chłopcy z powodu bodźców zewnętrznych typu hałas, czy ból. Jeśli chodzi o słuch, jest on bardziej wrażliwy niż u kolegów w związku, z czym do małej dziewczynki należy mówić nieco ciszej.
• O wiele łatwiej można je pocieszyć spokojnymi słowami czy śpiewem.
• Chętnie gaworzą do człowieka.
• W wieku czterech miesięcy dziewczynki są w stanie odróżnić zdjęcia znanych im osób od zdjęć obcych.
• Małe panny są również zręczniejsze od swoich rówieśników kawalerów, gdyż już półroczna dama umie w miarę sprawnie bawić się skomplikowanymi zabawkami, ssać kciuk lub róg tetrowej pieluszki w ramach „samopocieszenia się”.
• Około 7 miesiąca życia dochodzi do wyrównania różnicy wagowej, jaką było widać między obu płciami. Widać również przewagę ruchową, gdyż to właśnie dziewczynki szybciej opanowują różne sprawności fizyczne. Tak, więc siadanie, stanie przy meblach czy próby chodzenia możemy zaobserwować miesiąc wcześniej u córki niż u synka.
• Również sztuka mówienia przychodzi dziewczynkom znacznie szybciej, gdyż mózg dziewczynek rozwija się znacznie regularniej, co procentuje możliwością używania obu półkul.
• Między 12, a 18 miesiącem życia pojawiają się u dzieci pierwsze słowa, które w większości przypadków zostaną wypowiedziane przez płeć piękną, a do ok. 18-go miesiąca życia będą to zlepki dwuwyrazowe.
• Ich zdania są bardziej rozbudowane i robią przy tym mniej błędów. Wzrasta również tempo wzbogacania języka. Staja się po prostu uroczymi małymi gadułkami.
• Żeński mózg pracuje przez większość czasu, w związku, z czym dziewczynki maja lepiej rozwinięty zmysł koncentracji.
• Wydziela również więcej serotoniny, czyli hormonu odpowiedzialnego za hamowanie agresji.
• Kiedy przychodzi czas odzwyczajania od pieluszek, łatwiej przebiega to u dziewczynek ponieważ ich mózg ma o wiele więcej połączeń nerwowych, dzięki czemu szybciej są w stanie kontrolować swoja fizjologię. W związku z tym częściej widzimy dwuletnie dziewczynki bez pieluchy, co stanowi rzadszy widok u dwuletnich chłopców.
• Około drugiego roku życia zaczyna zaznaczać się różnica w zainteresowaniach obu płci. Małe damy chętniej rysują i bawią się małymi zabaweczkami, a mali kawalerowie częściej są w ruchu. Wszystko to jest wynikiem lepiej rozwiniętej motoryki u dziewcząt. Małe paluszki chłopców nie są jeszcze tak dobrze rozwinięte.
• Dziewczęta w swych zabawach wolą wyraźnie kontakt z innymi dziećmi.

Jak rozwijają się chłopcy?

• Przychodzą na świat z większą masą urodzeniową i w pierwszych miesiącach życia szybciej przybierają na wadze. W związku z tym dla obu płci powstały osobne siatki centylowe.
• Mali mężczyźni potrzebują większego wsparcia w rozwoju emocjonalnym.
• Są znacznie żywsi i mniej śpią od dziewczynek.
• Chłopcy są mniej empatyczni i miewają problemy z odczytywaniem uczuć innych. Za to bardziej nastawieni są na rozwiązywanie problemów i na rozumienie, a wszystko to za sprawą męskiego hormonu - testosteronu, który tłumi wzrost połączeń nerwowych i odpowiedzialny jest za agresję.
• Lubią gaworzyć zarówno do ludzi jak i otaczających ich przedmiotów.
• Około 70% małych panów ma słabszy słuch niż ich rówieśniczki, co może procentować w przyszłości głośniejszym mówieniem.
• Mają bardziej rozwiniętą orientacje przestrzenną i zdecydowanie lepszą koordynację wzrokowo-ruchową.
• Później od dziewczynek zaczynają mówić, lecz jest to zjawisko normalne, a wielu z nich robi to dopiero około drugiego roku życia. Jeżeli do tego momentu nie widać żadnych postępów warto wtedy udać się do specjalisty.
• Bardzo często u chłopców występuje zjawisko zacinania się, czyli częstego powtarzania sylab lub głosek, co w późniejszych latach może przerodzić się w jąkanie.
• Ponieważ androgeny dosyć skutecznie tłumią wzrost połączeń nerwowych, mali mężczyźni stają się mniej lękliwi i rzadziej odczuwają strach od dziewczynek. Dzięki temu są odważniejsi w kwestii odkrywania otaczającego ich świata, nie bacząc na konsekwencje swojej ciekawości.
• Większa masa mięśniowa pozwala im wędrować dalej i odkrywać więcej niż jest to widoczne u rówieśniczek.
• Wzrost testosteronu w organizmie chłopców powoduje buntownicze zachowanie, ciągły ruch i wybuchy niespożytej energii. Na tym etapie mały mężczyzna to istny wulkan. Na bok schodzą próby nocnikowania, nauki samodzielnej zabawy, czy używania małych przedmiotów. Priorytetem staje się ciągły ruch – bieganie, podskakiwanie, gonitwy.

Powyższy opis wskazuje różnice, jakie mogą występować między małymi kobietkami i mężczyznami. Jednak drogie mamy pamiętajcie, że nie należy tego traktować jako pewnego rodzaju „kwalifikacji”, ponieważ każdy człowiek jest inny i należy do niego podchodzić indywidualnie. Na osobowość i rozwój zatem składa się bardzo wiele czynników środowiskowych, jak i wychowawczych. Jednak może pomóc to nam rozwiać pewne problemy dotyczące rozwoju i przestaniemy się głowić, dlaczego córka sąsiadki już mówi, a mój synek nie, chociaż są w tym samym wieku.