Rozwój i wychowanie (157 Wątki)
Postanowiłam utworzyć ten wątek bo wydaje mi się że jest ważny w rozwoju dziecka.
Lęk separacyjny to jeden z etapów w rozwoju dziecka. Tak więc lęk separacyjny jest zupełnie dla niego normalny. Zazwyczaj lęk separacyjny pojawia się u dzieci w wieku od 7 do 9 miesięcy. Lęk separacyjny to po prostu obawy dziecka przed rozłąką z mamą, czyli najważniejszą osobą w życiu dziecka.
Lęk separacyjny pojawia się w czasie, gdy u małego dziecka rozwija się duże przywiązanie do mamy. Lęk separacyjny wynika jednak z tego, że dziecko nie potrafi zrozumieć, że gdy mama znika na jakiś czas, to wraca i nie znika na zawsze. Jednak dla dziecka, mama jest tylko, gdy ją widzi, a gdy znika, choć na chwile, dziecko nie rozumie, że to tylko okres przejściowy.
Lęk separacyjny przejawia się silnym płaczem i histerią za każdym razem, gdy mama znika dziecku z pola widzenia. Zazwyczaj dziecko z lękiem separacyjnym nie chce zostawać pod opieką innych osób i ostro protestuje, gdy mama chce wyjść z domu.
Zazwyczaj problem nie jest aż tak poważny, gdy dziecko mimo wszystko daje się uspokoić po wyjściu mamy. Jeżeli jednak opiekun dziecka nie może zapanować nad płaczem dziecka warto udać się do specjalisty. W okresie lęku separacyjnego mama powinna wyjaśniać dziecku, że wychodzi i nie wymykać się ukradkiem. Warto powiedzieć dziecku, że mama wróci np. na podwieczorek.
Gdy dziecko przechodzi przez czas lęku separacyjnego, kobieta nie powinna również przedłużać pożegnań. Dzięki temu dziecko nie będzie czuło, że dzieje się coś złego. Im bardziej mama będzie przytulać i wyjaśniać całą sytuację, tym bardziej maluszek będzie miał wrażenie, że coś jest nie tak. Dużo lepiej traktować wyjście z domu naturalnie, dać buziaka i wyjaśnić, kiedy się wróci.
Aby dziecku łatwiej było oswoić lęk separacyjny, warto pobawić się w znikanie i pojawianie ulubionej zabawki. Dziecku będzie łatwiej zrozumieć, że chociaż mama wychodzi i jej nie ma, to szybko wróci.
Są jednak sytuacje, gdy lęk separacyjny sam nie znika, a u dziecka zaczyna się pojawiać ból głowy, brzuszka, a na dodatek znika apetyt . Wówczas należy udać się do specjalisty, który pomoże rodzicom zmniejszyć lęki dziecka i przywrócić mu poczucie bezpieczeństwa.
Źródło: parenting.pl
2020-06-23 22:41
Moniczka no rozumiem że u was tak nie jest. Ale nie dziwię się że sytuacja jest dla Ciebie niezręczna. A tak się dzieje jak jest u Ciebie na rękach i razem podchodzisz do nich?
2020-06-23 19:11
Aneczka, właśnie nie są nachalni tylko bardzo delikatne czasem próbują go trochę oswoić ze swoją obecnością.Najczesciej w ogóle nie zbliżają się do małego zbyt blisko bo on reaguje strachem a czasem płaczem.Nie ukrywam,że jest to dla mnie niezręczne i bardzo dziwnie się wtedy czuję, nie wiem co sobie oni wtedy myślą :( Chciałabym, aby małemu jak najszybciej to przeszło bo jest to uciążliwe.
2020-06-22 21:55
Dużo jest takich dzieci ze będą zaczepiać nieznajomych a jak ktoś się odezwie czy coś zrobi to ucieka chowa się za mame
2020-06-22 13:39
U nas są etapy raz się boi a raz gaduła żeby zagadała, syn obecnie w zależności z kim rozmawia.. Córka pamiętam miała też etap chowania się za mną jak ktoś coś do niej mówił ale przeszło..
2020-06-21 23:44
Wydaje mi się ze tu też duża rolę odgrywa natura dziecka.
2020-06-20 21:08
Moniczka niektórzy są zbyt nachalni w stosunku do dziecka a wtedy dziecko się zniechęca i nie chce do takiej osoby
2020-06-19 21:13
Mój synek ma dwóch takich "ulubionych" wujków ,których się boi.Tak naprawdę nie wiemy dlaczego tak jest ,bo nigdy w żaden sposób małemu nie dokuczyli, a wręcz odwrotnie, bardzo chcieli ,aby synek chciał się z nimi bawić itd.
2020-06-19 20:51
Moja nie miała.provlemu zeby z kimś zostać czy tulo u nas w domu czy u kogoś
