Swój czas

Myślę, że czas dla siebie to podstawa zdrowia psychicznego. :) Więc jeśli się uda i znajdziesz dla siebie godzinę w ciągu dnia to skorzystaj z niej i odpocznij, należy się. :) 

Poza tym w szkole rodzenia mówili nam, że obowiązkowo raz w miesiącu każda mama powinna wyjść na kawę z koleżankami, mamą, kimś bliskim, ale bez dziecka. Malucha zostawić pod opieką taty, dziadków i psychicznie odpocząć chociaż chwilę od roli mamy. 

Tak jak mówicie bardzo dużo zależy od tego w jakim wieku są dzieci. Wiadomo że rocznego dziecka które uczy się chodzić nie można zostawić nawet na sekundę samego a starsze dziecko już tak, chociaż na chwilę. Ale z drugiej strony dziecko ma dwoje rodziców i tata też powinien spędzać czas z dzieckiem. Wiadomo że mąż chodzi do pracy, ale my też będąc z dzieckiem w domu mamy pracę na cały etat a nie tylko kilka godzin dziennie. Więc ja jestem jak najbardziej za tym że mama też powinna mieć wolną chwilę w ciągu dnia, żeby móc odpocząć, nawet jeśli to będzie tylko 30 min czy godzina dziennie. Ale chodzi o czas kiedy możemy zrobić coś dla siebie, poczytać książkę, zrobić sobie długą kąpiel, iść do kosmetyczki, jednym słowem zrelaksować się. 

Moja siostra ma córkę 8lat w tym roku , jakbym o niej czytała to chyba cos jest w tym wieku bo ona tez wiecznie chodzi za moją siostrą i wszytsko razem a jak osobno to i tak obok siebie 

U mnie też ostatnio rutyna. Czasem mnie to przeraża. Do tego jestem sama. Mąż za granicą. Córka lat 7 ciągle mnie „potrzebuje”. Mamo pouczmy się , pomalujmy , pobawmy się , pograjmy w planszówke , poczytajmy książki. Nie żartuje cały dzień jestem z nią.  Nawet jak córka się zajmuje ”sobą” to i tak siedzi ze mną. Czyli maluje i siedzi obok mnie. Do tego mówi ciągle jak radio…. Już nie pamiętam kiedy byłam sama w pokoju. Czuję też wyrzuty sumienia , że chciałabym pobyć sama. Tyle , że ona przyjdzie , przytuli się i : mamoooo bo ją najbardziej lubię być z tobą. A ja mam łzy w oczach , że narzekam 

Ja obecnie od kilku tygn popadłam w rutynę.... dzień co dzień taki sam....

Rano wstawanie ,wstrzykniecie insuliny, śniadanie, kawa, córkę przebrać,  robie zupę, obiad,  córka idzie spać kolo 11 30, ja czasem też się kładę,  wstaje za jakieś 2 h, je obiadek, kupka,  spacerek kolo domu, potem owocek, bułeczka maslana, w międzyczasie pranie, grzeban ie w tel, przyjeżdża tata corki z pracy,  wspólna zabawa , potem je obiad , idę córkę kapać, kolacja,  wwspólne zabawy , pora snu, w nocy czasem się budzi,idę po nią i już spi że mną do rana .... każdy dzień taki sam... no prócz nd gdzie chodzimy na obiad do dziadków Córki :) 

Dziś też córkę dałam do babci i pojechałam na malu pazu :))))

tak jak zaznaczyłaś duzo zalezy od wieku dziecka ja mam dwoch synów i dla starszaka nie jestem potrzebna non stop zajmuje się soba w swoim pokoju czasem przyjdzie do mnie się przytulić albo zawoła żebym zobaczyla co zbudował w pokoju - ma 3,5roku 

ale mam też niemowlaka który ma już wiecej i dłuższe okna aktywności i tutaj trzeba być z nim praktycznie non stop , raczkuje więc już nie chce być w bujaku czy krzesełku a tylko wtedy miałam nad nim jakąś kontrolę .

ale jest jeszcze przecież najważniejsza kwestia w temacie czasu dla siebie . Nasze dzieci mają DWOJE rodziców , więc skoro tato ma czas obejrzeć mecz , poczytać czy cokolwiek to działa w dwie strony i tak oni pracują wracają z pracy i chcą odpocząć . My matki też pracujemy nawet ciężej bo od nas zależy życie i bezpieczeństwo dzieci , a poza opieką i wychowaniem ogarniamy cały dom i masę innych spraw . Wiec musimy mieć chwile dla siebie bo będziemy przebodzcowane i zwariujemy