Tolerancja dla różnych religii

Lea&Leo znam temat wierzących babć ;) dla mnie najważniejsze jest żeby być dobrym człowiekiem a dla niektórych to żeby chodzić do kościoła. Moje dzieci znają różne kultury , wiary , wiedzą że nie można krzywdzić innego człowieka, ponieważ wierzy/wyznaje coś innego niż my. 
Ogólnie to zauważyłam , że z wiekiem jestem bardziej tolerancyjna niż kiedyś.  
Kiedyś niektóre rzeczy mnie szokowały , to też dlatego że rodzice mi wielu rzeczy nie tłumaczyli.  Tematy tabu , które sama musiałam zrozumieć. Dlatego ja więcej rozmawiam z dziećmi , nawet na tematy , które mogą być dla nich , powiedzmy dziwne. I tłumaczę , że każdy dobry człowiek zasluguje na szacunek 

Gosialek tak jest. Odkąd pamiętam tolerancja u mnie była na poziomie "oczywiście, że tak" dla wszystkiego. Wcześniej było to bardziej w obronie swoich poglądów. Teraz nie narzucam , nie nagabuję do moich poglądów. Mój mąż jeszcze ma w sobie takie parcie na to, by swoje racje wpoić komuś. Ja to już dla świętego spokoju bardziej ambiwalentnie się do tego odnoszę. To uważam za piękną dojrzałość i samoświadomość, że nic nie muszę, a chcę. 

Tolerancja do religii  jest ważna  ogólnie  tolerancja  do poglądów, ludzi jest  ważna. Chyba się starzeje ponieważ  mogę  powiedzieć  jak miss "pokój  na świecie "

Też jestem ateistką. Z narzeczonym zdecydowaliśmy, że nie będziemy chrzcić dziecka. Źle bym się czuła kłamiąc przed ołtarzem, że wierzę w Jezusa Chrystusa i wychowam dziecko w wierze katolickiej. Jednak na pewno dziecko będzie miało styczność z tą wiarą, bo babcia jest zagorzałą katoliczką i już teraz odmawia różańce na spacerach z małym. Będę jednak uczyć, że są też inne religię, że są ludzie niewierzący i to wszystko jest ok, bo ważne jest to jakimi jesteśmy ludźmi dla siebie nawzajem a nie w co wierzymy.

Annka nie wiem czy mamy durne społeczeństwo nie powiedziała bym bardziej to chyba jest spowodowane tym że ludzie w wieku 50-60+ byli wychowywani w znacznej większości w wierze katolickiej i to gadanie bierze się właśnie z tego. Chyba nie usłyszysz od 25 latka że dziecko nie ma jezuska w sercu.

Ja jestem ateistką, mąż wierzący niepraktykujący. Właśnie jesteśmy przed chrztem syna. zgodziłam się na chrzest, bo to ważne dla niego, dla jego jak i mojej rodziny. Syn raczej do komunii nie pójdzie, na religię też raczej nie będzie chodził. Symbolicznie chodzimy wszyscy razem do kościoła na Boże Ciało i z koszyczkiem wielkanocnym, ale to tyle. Mam zamiar dzieci uczyć, że są różne wyznania i że trzeba wszystkie szanować. Syn jest jeszcze za mały na rozumienie czym jest wiara, ale jak podrośnie to na pewno będzie pytał i będziemy mu  szczerze odpowiadać :) 

Masz rację popieram twoje słowa 

Ja zawsze od samego początku uczę swoje dziewczyny, że najważniejsze jest to jaki jest człowiek... Że ludzi oceniamy po ich zachowaniu a nie po wyznaniu Religi czy ubiorze. Zawsze to im tłumacze...