Połóg. Czego nie wolno po porodzie naturalnym i cesarce

Chyba po prostu trzeba nauczyć się prosić o pomoc z umiarem :) wtedy i nasze sumienie będzie spokojne i ten ktoś proszony o pomoc nie będzie czuł się wykorzystany :)

Ja też w pierwszej ciąży jie prosiłam o pomoc bo uważałam że tylko ja wiem co moja córka potrzebuje i tylko ja ja rozumiem i teraz wiem że to jest źle, chodziłam przemęczona, w domu nie było zawsze posprzątane, mój mąż nie zawsze dostawał obiad czy kolację,

Ja także nie proszę nikogo o pomoc raczej staram się sama wszystkiemu zaradzić i byc samodzielna ale jak czasem babcia musi zostać i ja proszę o popilnowanie syna wiem że to żaden grzech 

u mnie proszenie to też ostateczność 

Ja ogólnie jestem typem człowieka-zosia-samosia przez co w wielu sytuacjach nawet nie myślę o poproszeniu o pomoc. Trochę ciąża mnie przystopowała (l4 z powodu zagrożenia przedwczesnego porodu dostałam w końcówce 4 miesiąca) i w sumie z dnia na dzień musiałam zmienić tryb życia. Mąż też musiał się mocno przemienić, teraz ma na głowie prawie wszystko. I dla niego i dla mnie to było to mega zaskoczenie. 

Jedyny plus tego wszystkiego to zaczął doceniać co faktycznie robiłam, a czego nie dostrzegał.

Ja przy pierwszym nie umiałam prosić o pomoc  jak córka była malutka. Wszytko sama sama sama i źle się to odbijało na mnie. Chciałam pokazać jaka ja.jestem silna . Ale z drugim już tak nie będzie bo jestem mądrzejsza odrobinę o doświadczenie 

Pomoc kogoś bliskiego to jest bardzo dużo i trzeba to docenić.

Wlasnie jeśli masz kogoś bliskiego wokół siebie to nie bój się poprosić o pomoc to nic złego poprosić o chwilę opieki nad maleństwem albo żebyś Ty mogła chwilę mieć dla siebie i się zregeneowac bo szczęśliwa mama to szczęśliwe dziecko