Problem z zachowaniem dziecka, co robić?

Wczoraj na Instagramie rzuciła mi się w oczy taka relacja panimktora jest psychologiem i pedagogiem. Opowiada o dzieciach itp. wlansie był tata o 3-4 latkach . Pani mówiła że że swoich obserwacji wynika że dzieci właśnie w tym wieku bardzo interesują się taką tematyką wypróżnienia i słowa typu dupa czy kupa są dla nich przezabawne i często ich używają mając z tego radochę. Mówiła żeby po prostu spróbować z dzieckiem zrobić w tak żeby się umówić że może sobie w domu przez dwie minuty mówić te słowa skoro jest tak zainteresowany tym tematem ale już w innych miejscach jest umowa że ich nie wypowiada. 

U nas syn skończone 3 lata i czasami wpadnie w taki amok panikę.. Przeważnie jak jest niewyspany i coś pójdzie nie po jego myśli. Chodzi do żłobka i nie z nim tam problemów. Od września idzie do przedszkola, także zobaczymy. Możliwe, ze jest to bunt jakiś. Pytanie , czy teraz ostatnio tak ma , czy cały czas ? 

Tak dzieci zupełnie inaczej zachowują się w przedszkolu ,a inaczej w domu. Udowodniono nawet ,że najbardziej niegrzeczne jest przy mamie. Wiek 2-3 lata to taki skok u dziecka i wtedy faktycznie można odczuć jego bunt :) Wymuszanie płaczem ,krzykiem ..niestety dość częsty problem. U mnie córka nawet do 5 roku życia uwielbiała próbować wymuszać coś płaczem ,ale z czasem nauczyła się ,że to nie działa. Musiałam bym konsekwentna i nie odpuszczać.  Ale i tak najtrudniejszy czas wspominam takie 2-3lata. 

Warto uczyć dziecka rozumieć swoje emocje ,bo wtedy łatwiej im będzie nad nimi panować.

U nas może napadów histerii jeszcze nie ma, ale jak się starszemu (dwa i pół latka) nie spodoba np. Bo musi posprzątać jedne puzzle, żeby bawić się drugimi, tez jest płacz, krzyk itd. Też się zastanawiam jak będzie w przedszkolu, ale myślę, że tam dziecko może zupełnie inaczej się zachowywać, tzn. Możemy się zdziwić jak pięknie potrafi trzymać swoje zachowania w ryzach.

Moja córka ma prawie 3 lata i ostatnio też coś się takiego dziwnego dzieje. Ma takie napady histerii, krzyczy i słychać że to wymuszanie. A jak ktoś się odezwie to jest jescze gorzej . Rzuca czym ma pod ręką i dosłownie bez moja nie podchodź. Ostatnio cały dzień byliśmy rodziny z trzy razy miała właśnie takie napad złości bo z jakiegoś ważnego powodu dla niej się obraziła co się nie spasowały i zaczęła tak właśnie wrzeszczeć każdy zaczął oczywiście swoją to może tak płaczesz i się darła jeszcze bardziej wyleciały też oczywiście teksty No taka ładna dziewczynka i tak płacze a co reagowałam że żeby się lepiej nie odzywali do niej No ale jest to męczące i tak walka właśnie z otoczeniem. Jak ludzie na nas patrzą że my sobie tak jakby nie potrafimy poradzić z dzieckiem takie odnoszę wrażenie że sobie myślą że że co za rozdarte rozpieszczone dziecko No ale ja wiem że to jest raczej typowe zachowanie dla takiego dziecka

Mój synek tez potrafi wpaść w histerie . Chodził do żłobka nikt się nie skarżył , teraz pójdzie do przedszkola gdzie już więcej obowiązków i zobaczymy jak to będzie ale nie można się nastawiać na najgorsze . Warto spróbować .

Ja też mam takie obawy że moja córeczka w domu jest bardzo niegrzeczna nic mnie nie słucha i nawet zadrży się jej powiedzieć bardzo brzydke słowa, jak coś się jej nie udaje wpada w dużą złość. 

Wiem też że jak nas nie ma i jest u mojej siostry czy mamy to jest kochanym dzieckiem i wszystkich się słucha 

To zachowanie to typowy bunt dwulatka, mojej siostry syn taki miał i nie wiele pomogło, żadne kary ani nagrody. Z czasem się uspokoił. Tylko że był niegrzeczny przy rodzicach, ale w żłobku wręcz przeciwnie, bardzo spokojny, panie ze żłobka mówiły że jest jednym z grzeczniejszych dzieci. 

Gdzieś czytałam że dzieci zachowują się inaczej przy rodzicach bo wiedzą że mogą sobie na więcej pozwolić.