karmienie piersia a tabletki uspakajające

paatka muszę sobie poradzić,obawiam sie że to na malutka taki nastroj wpływa

DoNiWe to rzeczywiście masz teraz ciężko ale na pewno sobie świetnie z tym radzisz najlepiej jak potrafisz. Tak jak piszesz już nie długo mąż będzie więcej w domu to Ci pomoże a Ty odpoczniesz bo jednak jest to ważne. Znalazłaś chwilkę na drzemkę i bardzo dobrze nawet parę minut i już człowiek trochę lepszy 

Darulka na swój sposób pomagają,córka mimo tych swoich 7 lat to duzo koło siebie robi,pomoże zajmie sie małą....jak do tej pory jakoś to ogarniałam,ale z synem trzeba posiedzieć przy lekcjach bo sam nie chce a mała nie daje bo stale u mnie na rękach wtedy syn się nie może skupić i takie błędne koło.córka chodzi do  pierwszej klasa więc odrabianie lekcji również beze mnie nie da rady.mała spi jak starsi są w szkole i tu największy problem.wiecie chyba nie spodziewałam sie takiego natłoku obowiązków,i dopóki znów tego sobie nie unormuje to pewnie stres będzie.heh teraz mam problem by do fryzjera się umówić.no taki jakiś okres.czekam az mąz nie będzie tyle pracowł,przeważnie taki czas mam w zimie,więc juz niedługo

DoNiWe no to córka jest już w takim wieku że sama koło siebie zrobi i syn też nie jest najmniejszy więc może warto by było z nimi spokojnie porozmawiać, że jest Ci ciężko i jesteś zmęczona i potrzebujesz od nich współpracy i pomocy i zrozumienia, że mamusi byłoby bardzo miło i przyjemnie gdyby współpracowali i włączyli się w opiekę nad najmniejszym. Każde pół godzinki by Ci pomogło odpocząć. Masz możliwość poprosić kogoś o pomoc w opiece chociaż tak raz na jakiś czas żeby zostawić z nim dzieci oprócz męża, a może jakąś dobrą przyjaciółkę lub koleżankę, kuzynkę która chciałaby popilnować dzieci nawet w obecności męża, ale żeby był ktoś kto mu pomoże, bo domyślam się że jak cały czas pracuje to później jak ma zostać z dziećmi sam to pewnie go to troszkę przerasta i wtedy jakbyś wyszła z domu na kilka godzin np: do fryzjera czy zakupy albo kosmetyczki to byś się nie martwiła i też by za tobą nie dzwonili i Cię nie poganiali. Wiem że korepetycje są w cenie, ale może dla synka jakieś parę lekcji z obcą osobą do której będzie miał respekt i mu pomoże w nauce, porozmawia z nim o obowiązkach szkolnych, przygotowywaniu do lekcji, bo wiem jak może wyglądać nauka z matką i ogólnie cała oprawa związana ze szkołą. 

Tak to niestety jest, dzieci zmieniają bardzo dużo w życiu, a jak ktoś mi powie, że ich życie dalej wygląda tak samo, to nie uwierzę, chyba, że mają sprzataczkę i pomoc opiekunki lub babci... jak ktoś zostaje sam z tym wszystkim, to zaczynają się schody. 

Trzeba trochę wyluzować i zaangażować ile się tylko da partnera/babcię choć na chwilę, bo mozna zwariowac. 

Darulka starsze to prawie 10 i 7 lat.z synem mam małe problemy-okres jakiegoś buntu sie włączył albo skutki nie chodzenia do szkoły od marca.byc może tu największy stres u mnie co rzutuje na resztę.troszkę przysparza mi problemów a zarazem obowiązków. Córka coś pomoże ale późno że szkoły przychodzi potem lekcje i też chce mieć chwilę dla.siebie.ale tak czytam co napisałaś i chyba tutaj źródłem jest to że nie mam chwili tylko dla.siebie-tak by wyjść na luzie nie martwić się o dom.

DoNiWe chyba każda z nas ma takie słabsze chwile będz okresy, bez względu na to ile ma się dzieci, jedno czy dwójkę czy może trójkę, bo wszystko zależy też od ich charakterku i temperamentu Wszystko to spowodowane jest napewno natłokiem obowiązków, a także codzienną  rutyną. Cały czas opiekujemy się dziećmi, sprzątamy, gotujemy, a i tak wydaje nam się że nie wszystko jest zrobione tak jak byśmy chciały. Czasami za bardzo się przejumujemy, bierzemy wszystko do siebie. Z własnego doświadczenia wiem że w domu trzeba troszeczkę odpuścić i wyluzować z tymi obowiązkami. Ja także miałam takie słabsze momenty, denerwowało mnie ciągłe sprzatanie, wręcz czułam się jak sprzątaczka, tylko w kółko pranie, wkładanie do zmywarki, wyjmowanie ze zmywarki, odkurzazanie, zbieranie zabawek, prasowanie, no wiele czynności  w ciągu dnia bo musiało być wszystko zrobione, do tego spacer z dzieckiem, teraz jak nie daje rady to na siłę się nie zaharowywuje tylko odpuszczam nawet na kilka dni z tymi domowymi obowiązkami. Nie miałam czasu kompletnie na nic, na zadbanie o siebie, nie miałam jak jechać do fryzjera, zakupy robiłam tylko przez internet, a zwykłe zakupy w pośpiechu i stresie że za długo już jestem w sklepie, bo ktoś zlitował się żeby popilnować mi córkę. Wieczorem nie miałam jak się wykąpać bo jak tylko weszlam do wanny to słyszałąm płącz i wołanie, zawsze tak jakoś wyczuła że się kąpię. W nocy wstawałam po kilka razy, a rano nie miałam już na nic siły pomimo " odpoczynku nocnego". Partner cały czas pracuje więc wszystko na mojej głowie. Uważam że trzeba znależć "prawdziwe  źródło" twojego stresu i nerwów bo zapewne nie tylko to co wymieniłam powoduje u Ciebie takie irytacje. Musisz zrobić coś dla siebie. Ważne jest to żeby przeanalizować wszystkie swoje czynności w ciągu kilku dna i sprawidzić co można zrobić by skrócić ich czas wykonywania bądz nie robić właśnie codziennie lub rzadziej.  Spróbuj nauczyć dzieci żeby Ci pomagały aby wybieranie do szkoły szło płynnie, a dla najmniejszego maleństwa wymyśl coś co by ją na trochę zajęło. DoNiWe przypomnij ile Twoje dzieciaczki mają?
Ja sama brałam przez pewien czas tabletki uspokajające, ale nie karmiłam. Nie wiem czy ta melisa Ci tak od razu po może ale jak będziesz systematycznie piła to może po tygodniu zobaczysz jakieś rezultaty że jesteś bardzoiej spokojna i wyciszona.

Spacerek może jakiś  po parku wśród zieleni?