Jestem ratownikiem medycznym, w związku z sytuacją jaka teraz panuje na świecie trafiłam na 2 tygodnie na kwarantannę. Zostałam odizolowana od rodziny, w tym od mojego 20 miesięcznego synka. Był to dla mnie bardzo trudny czas, wylałam dużo łez z tęsknoty, na szczęście daliśmy radę i teraz wszystko wróciło do normy.

Sytuacja, kiedy musimy być przez jakiś czas beż dziecka może przytrafić się każdemu. Może to być np. zaplanowany zabieg, nagła choroba, wypadek, wyjazd służbowy, bądź inny powód.

Oto kilka punktów, które pozwolą łatwiej przetrwać rozłąkę z dzieckiem:

• Już wcześniej warto się zastanowić, z kim i gdzie w razie co będzie przebywało dziecko. Nie zawsze jest możliwość, by dziecko zostało w domu z drugim rodzicem. Dobrze jest, by dziecko znało te osoby i by już wcześniej było zapoznane z nowym terenem. 
• Pakując rzeczy dla dziecka należy pamiętać o ulubionej przytulane bądź kocyku, można również spakować jakąś swoją koszulkę, dziecko czuje się bezpieczne, otoczone znanymi rzeczami.
• Synkowi bardzo pomagały moje zdjęcia. Gdy czuł się smutny, prosił o książkę z mamą, przeglądał album i wtedy się uspokajał.
• Dla siebie również warto spakować wspólne zdjęcia, jakąś zabawkę, bądź misia, który będzie nas pocieszał i przypominał o dziecku.
• Dobrze jest spisać na kartce plan dnia, rytuały malucha, ulubione książeczki, bajki, piosenki. Dzieci lubią gdy rytm dnia nie zostaje zachwiany.
• Jeżeli jest taka możliwość dzwoń często do dziecka, niech usłyszy Twój głos. Bardzo dobrym rozwiązaniem jest wideokonferencja. Warto wcześniej zaznajomić dziadków z ich obsługą. Ja bardzo często łączyłam się tak ze swoim synkiem. W tym czasie można pośpiewać, poczytać wspólnie bajki. Synek bardzo lubił bawić się w akuku, na zmianę chowaliśmy się przed kamerką. Wspólne śpiewanie i pokazywanie a także granie na instrumentach, np. grzechotki to również dobra zabawa w którą można się bawić pomimo odległości. Czasami po prostu była włączona kamerka a ja w ciszy patrzałam jak synek się bawi, jak odkrywa nowe rzeczy.
• Warto zachować wspomnienia. Rodzice zachowali mi wszystkie prace plastyczne, które zrobił mi synek, ja zapisałam sobie moje przemyślenia na które miałam dużo czasu.
• Jeżeli jest taka możliwość, by zająć myśli można zrobić coś dla dziecka. Zrobić kocyk na drutach, uszyć ubranko, wykonać misia, książeczkę, bądź inną zabawkę. Dziecko na pewno to doceni a mama będzie miała co robić, nie będzie czasu na nudę i zbyt długie rozmyślania.
• Nie bój się płakać, nie warto tłamsić w sobie emocje. Dobrze jest zadzwonić do kogoś komu można powiedzieć o swoich troskach, problemach. Nawet, jeżeli zdarzy ci się rozpłakać podczas wideokonferencji, nie rozłączaj się od razu, bo dziecko nie będzie wiedziało co się dzieje. Powiedz, że je kochasz i mocno tęsknisz.
• Po rozłące warto wygospodarować chociaż jeden dzień tylko dla najbliższych. Tak, by nie przeszkadzały Wam żadne telefony ani inne rzeczy. Przytulajcie się, mówcie o swoich uczuciach, bądźcie tylko dla siebie.

Mam nadzieję, że dzięki temu ewentualne rozłąki będą chociaż trochę bardziej znośne. A co Wy byście jeszcze dodały?