Baby blues, smutek poporodowy – jak sobie radzić z trudnymi emocjami?

No mi też dobrze się nie kojarzą badania ginekologiczne. Często mega nieprzyjemne. Zakładanie balonika i noszenie go było też dla mnie bardzo nieprzyjemne.  Nie mam jakiś strasznych doświadczeń jeśli chodzi o poród . Nie mam traumy i poród miałam dosyć łatwy jak na to co nie raz słyszę. Nie byłam ani nacinana ,.ani nie pękłam . Miałam znieczulenie które też dobrze wspominam. Opieka też okej . Wiadomo że czasmai trafi się lepszy i gorszy personel. Doskwierała mi w szpitalu samotność bo wtedy była pandemia i brak odwiediN a ja długo leżałam. Później też pamiętam baby blues . Chyba się go boje teraz . Bo czułam się bardzo źle . Miałam takie zjazdy i płacze "bez powodu" teraz pocieszam się tylko tym że wiem że to minie ale potrzeba czasu. Mam nadzieję że los będzie tym razem też dla mnie w miarę łaskawy .. zobaczymy za dwa tygodnie co to będzie :D 

Okropne to co piszecie a raczej co przeszlyscie;/ 

Porod to ciezki czas nie wyobrazam sobie takich docinek w kierunku rodzacej czyzby polozne bez empatii? Zly dzien ?

Co do kladzenia na brzuchu myslalam ze juz tego nie praktykuja;/

Anisss ja najbardziej.nieprxyjemne badanie jakie miałam to tez na patologii Jam pierwszy raz jakoś w 6 miesiącu trafiłam do szpitala. Lekarz na przyjęciu to masakra. Cały dzień badanie czułam. 

Dla.mnie dość bolesne było też zakładanie balonika.

Dokładnie, a tym bardziej, że to są osoby na których się wtedy polega i pokłada w nich swoje zaufanie. 

Aż mam ciarki, gdy to czytam. Jak tak można? Bardzo współczuję takich przeżyć bo jednak mimo wszystko to gdzieś zostaje w tyle głowy 

Bardzo ważny artykuł, mówi się że wyolbrzymiamy, że przesadzamy a to są bardzo poważne sprawy, które mają wpływ na całe nasze i życie, a nawet naszych maluszków.. 

Annnna bardzo Ci współczuje twoich przeżyć, jesteś bardzo silną kobietą i pamiętaj o tym zawsze! 

Też miałam ciężki poród.. już samo wywoływanie było okropne założenie balonika na rozwarcie było dla mnie tak stresujące i bolesne, że zemdlałam na sali..

Tak jak mówisz komentarze jakbym robiła to już sto razy i wszystko wiedziała albo takie typu - dajcie dziewczynie jakąś dobrą kroplówkę, bo nie załapała się na śniadanie i jeszcze nam tu padnie.. zostawienie mnie samej na sali ze skurczami i same się smiały w swoim pokoiku i mówiły, że trzeba podać więcej oxy bo rozwarcia nie ma i będę im się tam darła do rana.. ostatecznie skończyło się na przebiciu wód, nacięciu, wypychaniu i vacuum.. najpierw kładła się na mnie ordynator a później zawołała jakiegoś wielkiego lekarza bo ona nie miała siły.. Przez kolejny miesiąc nie glam dotknąć żeber.. To co się dzieje na salach porodowych to jest koszmar.. nie zawsze oczywiście ale jest i tam głównie kiełkują  - moim zdaniem - takie problemy.

Niestety badanie rozwarcia boli a mi maskowali szyjkę i rozpychala aż jedna położna tak że błagałam żeby przestała bo było to gorsze niż skurcze. A przeszłam 3 zmiany położnych bo tyle godzin rodziłam. Niestety długo pamiętam poród. Nie ból ale to co kto mówił.. niestety również przeszłam ten stan i nawet konsultowałam z ginekologiem czy nie mam depresji. Niestety trafiłam na bardzo nie przyjemna ładnie mówiąc położna. Poród po ponad 24h zakończony CC przy braku postępu 9cm rozwarcia. Może nie mam traumy ale nie umiem się z tym pogodzić że nie dałam rady urodzić naturalnie i że wcześniej nie wykonano CC bo byłam już bez sił. Zasypialam na stojąco - spacerując z mężem przy skurczach co minutę. Pomimo tylko boli krzyżowych, których skurcze słabo pisały się na KTG i okropnym bólu nie podano mi znieczulenia i odebrano gaz, który dostałam przy 5cm rozwarcia próbując urodzić w wodzie. Mam do tej pory natłok myśli. Moja ginekolog miała gęsią skórkę jak opowiadałam co mi mówiono. Usłyszałam m.in że nie mam porodu w oczach lub że nie chce urodzić, że nie chodziłam do szkoły rodzenia i tego są efekty że dziecko zaklinowane, że przeze mnie będzie miało zniekształcona główkę bo parlam przy 9cm (jedna położna kazała, druga zakazała). Że wolę się okaleczyć CC na całe życie niż rodzic naturalnie. Oh no dużo słów... Nawet teraz łzy mi lecą jak to pisze. Pociesza mnie jedynie córka, która się uśmiecha, która kocha mnie pomimo. I mąż to samo. Gdyby nie on na sali porodowej nie dałabym rady.. 

Najnieprzyjemniejsze to miałam podczas porodu jednak te badania.  Co szła sprawdzić rozwarcie to miałam kryzys