Karmienie piersią - wzloty i upadki

Mazia i tak trzeba się nastawiać a nie na siłę i za wszelką cenę nikt nie ma prawa nas oceniać ani szpital , ani położna ani inni ludzie nie karmie i to tylko i wyłącznie moja decyzja widocznie mam powody prosta sprawa 

Ja też miałam dużo stresu związanego z kp i na początku bardzo się z tym męczyłam, pierwszy miesiąc laktator chodził dzień i noc, nie raz byłam zmęczona i płakałam ale jakoś wyszło na prostą w końcu 

ja tak przy córce byłam nastawiona na kp, że nawet nie dopuszczałam do myśli, że może być inaczej, Jak musiałam dokarmiać i kupowałam mm to mi było wstyd w sklepie ! takie w głowie miałam myśli, a przy drugim dziecku już luz zero wstydu, że nie karmię piersią 

przy 1 córce nie nastawialam się wziełąm nawet mm do szpitala, drugi porod to juz bylam pewna ze bede karmic, laktator byl w szpitalu wiec wzielam tylko dobre chęci ze soba

Właśnie nigdy nie wiadomo jak to będzie ale myślę ze warto czasami zawalczyć o ten pokarm 

Ja byłam bardzo nastawiona na karmienie piersią że jak nie miałam w szpitalu przez pierwsze dwa dni pokarmu to płakałam. Jak odciągnęłam pierwsze kilka ml laktatorem to czułam się jakbym osiągnęła wielki sukces. 

Wiem właśnie że niektóre kobiety nie mogą karmić. Szwagierka np przy pierwszym dziecku miała malutko pokarmu, dawali głównie mm a teraz przy drugim ma aż za dużo że musi sobie odciągać.

czasami sa różne przyczyny niezalezne od nas że dziecko jest na butelce;( 

bedac w ciaży zakładamy sobie że bedziemy robić to czy tamto podobnie z karmieniem a jednak zycie pokazuje co innego

a Ja nigdy nie nastawiałam się ze jie będę karmić i nawet po cc na zimno miałam pokarm odrazu , zawsze w nadmiarze . Przyn1 dziecku to nawet przez myśl mi je przeszło ze nie będę karmić , nie miałam wtedy ani butelek , ani Laktatora