Masz wrażenie, że brakuje Ci pokarmu i Twoje dziecko się nie najada? Zanim zaczniesz dokarmiać malucha, dowiedz się o przyczynach i objawach niedoboru pokarmu oraz różnicach między niedoborem pozornym a rzeczywistym.

#Kiedy należy skonsultować się ze specjalistą?

#Jakie są objawy rzeczywistego niedoboru pokarmu

#Przyczyny rzeczywistego niedoboru pokarmu

#Co możesz zrobić w przypadku niedoboru pokarmu?

Jakie są przyczyny odstawienia dziecka od piersi?

Niedobór pokarmu albo lęk przed tym, że dziecko się nie najada są najczęstszą przyczyną odstawienia malucha od piersi. Mamy boją się, że mają za mało mleka. Zamiast zgłosić się do specjalisty w celu zdiagnozowania problemu, często na własną rękę zaczynają dokarmiać malca mieszanką. To prosta droga do zakończenia przygody z karmieniem piersią.

Okazuje się, że niedobór pokarmu może być pozorny. Taka sytuacja ma miejsce, gdy mama jest przekonana, że ma za mało mleka i dziecko się nie najada, a obiektywna ocena specjalisty nie potwierdza niedożywienia ani niedostatecznego zwiększenia masy ciała malca. Pozorny niedobór pokarmu jest ściśle związany z błędnymi przekonaniami mam:

„Mam za małe piersi, by karmić”

Wielkość piersi nie ma wpływu na ilość wytwarzanego mleka. Za produkcję pokarmu odpowiedzialna jest tkanka gruczołowa, a nie tłuszczowa.

„Z piersi nie wydobywa się mleko”

Zdarza się, że silne emocje i stres spowodowały zablokowanie wypływu pokarmu. Nie oznacza to jednak, że nagle ustała produkcja mleka w piersiach.

„Moje maleństwo jest niespokojne i płacze przy piersi, częściej domaga się karmienia”

Za taki stan bardzo często odpowiadają skoki rozwojowe, podczas których dziecko potrzebuje więcej mleka. Prowadzą one do tak zwanych kryzysów laktacyjnych. Występują w 2.-3. tygodniu, 6. tygodniu, 2.-3. miesiącu, 6. miesiącu i 9. miesiącu. Maluch intensywnie ssie pierś, dzięki czemu produkcja mleka się zwiększa i po kilku dniach poziom popytu i podaży pokarmu wraca do normy.

„Moje piersi zrobiły się miękkie i puste”

Po pewnym czasie laktacja się stabilizuje, a piersi już nie są tak pełne i twarde jak podczas nawałów z pierwszego okresu karmienia.

„Moje dziecko prawie ciągle wisi przy piersi i budzi się często w nocy na karmienie”

Mleko mamy jest szybciej trawione (1,5 rodziny) i wchłaniane niż mieszanka. Dlatego przerwy między karmieniami piersią są krótsze. Dzieci karmione naturalnie częściej się budzą niż maluchy karmione mlekiem modyfikowanym. Dzieci zachowują się też z powodu potrzeby zapewnienia bliskości i bezpieczeństwa.

Kiedy należy skonsultować się ze specjalistą?

Pozorny niedobór pokarmu może prowadzić do rzeczywistego niedoboru, jeśli mama zacznie dokarmiać dziecko. Najedzony maluch mniej chętnie ssie pierś, a to powoduje zmniejszenie produkcji i ilości mleka. Dlatego jeśli masz wątpliwości, skonsultuj się z doradcą laktacyjnym i pediatrą, którzy zbadają i zważą dziecko. Specjalista oceni sposób karmienia oraz przeprowadzi z Tobą szczegółowy wywiad.

Jakie są objawy rzeczywistego niedoboru pokarmu

Jednym z ważniejszych objawów rzeczywistego niedoboru pokarmu jest niedostateczny przyrost masy ciała u dziecka lub niedożywienie. Możesz również zaobserwować, że:

• Twoje piersi są miękkie w pierwszych dwóch tygodniach karmienia.
• Piersi są jednakowo miękkie przed i po karmieniu.
• Z drugiej piersi nie wypływają krople mleka podczas karmienia.
• Pokarm płynie krótko (poniżej 5 minut) lub wcale, do tego nie słychać połykania.
• Maleństwo wcześniej przed długi czas aktywne nie zasypia przy karmieniach, jest płaczliwe, niespokojne przy piersi, chce cały czas ssać.
• Dziecko jest apatyczne, przysypia, słabo płacze, ma osłabione napięcie mięśniowe i nie budzi się do karmienia.

Przyczyny rzeczywistego niedoboru pokarmu

Nieprawidłowy sposób przystawiania do piersi

Dziecko za płytko chwyta i ssie pierś. Gruczoł piersiowy nie jest odpowiednio stymulowany i opróżniany, a mleko zalega w pęcherzykach mlecznych. Poziom laktacji się zmniejsza.

Problemy ze ssaniem u dziecka

Mogą one wystąpić u wcześniaków i u dzieci, które mają wrodzone wady jamy ustnej np. wysoko wysklepione podniebienie, rozszczep wargi i podniebienia. Słabe, nieefektywne ssanie niedostatecznie stymuluje przysadkę mózgową, co skutkuje niskim poziomem stężenia prolaktyny odpowiedzialnej za produkcję pokarmu.

Gdy dziecko jest słabe, chore i słabo ssie, zalecane jest odciąganie mleka laktatorem.

Separacja mamy i maluszka

Są sytuacje, w których dziecko jest z dala od mamy. Niezbędne jest wtedy stosowanie laktatora, by laktacja nie zanikła, minimum 7 razy na dobę.

Nadwaga i otyłość

Kobiety, u których występuje nadwaga lub otyłość przed zajściem w ciążę, jak również nadmierny przyrost masy ciała w ciąży mogą mieć problemy z karmieniem piersią. Te problemy przyczyniają się do zaburzeń w uwalnianiu prolaktyny pod wpływem ssania, która odpowiedzialna jest za wytwarzanie mleka w piersiach.

Niedożywienie

Nieodpowiednie odżywianie w celu zrzucenia zbędnych kilogramów po ciąży lub uchronienia dziecka przed alergią prowadzi do problemów z karmieniem piersią. Organizm, który nie otrzymuje odpowiedniej ilości kalorii i składników odżywczych nie jest w stanie produkować odpowiedniej ilości mleka.

Zespół policystycznych jajników

W pierwszych tygodniach po porodzie u mam z zespołem policystycznych jajników laktacja może być osłabiona. Wiąże się to z nadmiernym poziomem hormonów LH i testosteronu, małym stężeniem progesteronu i zmniejszonym rozrostem tkanki gruczołowej w piersiach. Natomiast po 3 miesiącach karmienia nie zaobserwowano różnic między pacjentkami z zespołem policystycznych jajników a zdrowymi matkami.

Niedoczynność tarczycy

Prawidłowa laktacja zależy również od odpowiedniego stężenia hormonów tarczycowych we krwi. Kobiety, u których stwierdzono niedoczynność tarczycy powinny pozostawiać pod ścisłą kontrolą endokrynologa i zażywać odpowiednie leki hormonalne.

Cukrzyca

Małe stężenie insuliny może powodować problemy z laktacją. Często u matek cierpiących a cukrzycę laktacja występuje z 24 godzinnym opóźnieniem w stosunku do zdrowych matek.

Niedorozwój tkanki gruczołowej

Niedorozwój może dotyczyć jednej piersi, wtedy możliwe jest wykarmienie dziecka jedną piersią. W przypadku niedorozwoju obustronnego karmienie jest niemożliwe. Objawami niedorozwoju tkanki gruczołowej są: bardzo małe, płaskie piersi, miękkie, niepowiększające się w czasie ciąży i bez cech nawału po porodzie.

Radioterapia lecznicza

Przeprowadzenie radioterapii w dzieciństwie może powodować niedorozwój tkanki gruczołowej piersi, a w wieku rozrodczym zaburza pracę gruczołu piersiowego i prowadzi do częściowego lub całkowitego zaniku laktacji.

Co możesz zrobić w przypadku niedoboru pokarmu?

Uspokój emocje. Negatywne emocje takie jak stres, lęk, rozdrażnienie, przemęczenie, poczucie rezygnacji hamują produkcję i wypływ pokarmu. Dlatego ważne jest byś uwierzyła w siebie oraz znalazła czas na wzmocnienie psychiczne i odpoczynek.

Zgłoś się do poradni laktacyjnej. Konsultant przeprowadzi z Tobą szczegółowy wywiad, zważy dziecko i przyjrzy się, jak wygląda sesja karmienia. Poprawi technikę karmienia. Jeśli będzie to niezbędne, przepisze leki stymulujące produkcję pokarmu. Jeśli zdiagnozuje niedożywienie dziecka, zaleci odpowiedni sposób dokarmiania dziecka.

Pobudź produkcję mleka w piersiach. Karm w dzień co 1,5 godziny, a w nocy co 3 godziny. Nie stosuj smoczków uspokajających. Możesz odciągać pokarm między karmieniami laktatorem. Oczywiście najlepszym laktatorem jest dziecko. W jego ślinie znajdują się enzymy pobudzające laktację.

Zastosuj zioła. Możesz sięgnąć po gotowe mieszanki ziołowe w postaci herbatek laktacyjnych, np. Femaltiker.