Tematyka rzadko poruszana, trudna, bolesna, jednak bardzo ważna, nie może zostać przemilczana, abyśmy mogły nabrać większej świadomości i zaczęły baczniej obserwować siebie. Wiele z nas matek przez taką i podobną traumę przeszło, ale czy o tym mówimy? Rzadko dokładnie charakteryzujemy jak to wyglądało, bo to wiąże się z naszymi przeżyciami, emocjami. Negatywne następstwa w sferze psychologicznej, powodują blokadę, barierę nie do przebicia.

Może ta porada pomoże choć jednej z Was, bo gdybym ja kiedyś natknęła się chociaż przypadkowo na kilka słów na ten temat, wiedziałabym na co zwrócić uwagę i miała świadomość przyszłych wydarzeń. Wiedziałabym, że np. nagły zanik ciążowych dolegliwości, to nie przejście tego początkowego okresu czy oznaka ciąży idealnej, a zwiastun najgorszego czekającego mnie wydarzenia.

Poronienie 

Przedwczesne zakończenie ciąży przed 22 tygodniem, wskutek wydalenia obumarłego zarodka lub płodu, statystycznie w 80% występujące w I trymestrze. Medycyna wyróżnia kilka rodzajów poronień. Poronienie zazwyczaj kojarzy się z takimi objawami jak silne bóle podbrzusza i krwawienie z dróg rodnych, ale może być to mylne, bo objawy te nie występują przy poronieniu zatrzymanym.

Poronienie zatrzymane

obumarcie płodu, po którym nie nastąpiło jego wydalenie w okresie 8 tygodni, a organizm zachowuje się tak jakby ciąża trwała nadal.

Objawy poronienia zatrzymanego to:

- we wczesnej ciąży ustanie dolegliwości ciążowych;
- po 21 tc ustanie ruchów płodu, brak przyrostu masy ciała i obwodu brzucha.

Objawy sugerujące obumarcie płodu:

- spadek βHCG w I trymestrze ciąży;
- brak tętna płodu po 20 tc.
Obumarcie płodu jednoznacznie stwierdza się podczas badania USG.

Przyczyny poronień

mają różne podłoże, może być to np. podłoże hormonalne; patologiczne związane z nieprawidłowościami w budowie macicy, łożyska; podłoże związane z nieprawidłowościami genetycznymi zarodka; zaburzenia krzepnięcia krwi; infekcje wirusowe i bakteryjne.

Zabiegi lekarskie przy zaistnieniu poronienia zatrzymanego

Po stwierdzeniu poronienia chybionego, lekarze mają możliwość pomocy organizmowi kobiety oczyścić jamę macicy na dwa sposoby.

Pierwszy sposób, który jest wykorzystywany znacznie częściej, ale nie zawsze jest skuteczny, to tzw. farmakologiczna indukcja poronienia, polegająca na podaniu leków, powodujących skurcze macicy i samoistne opróżnienie się macicy. Poronienie może nastąpić w ciągu kilku godzin, ale może trwać kilka dni. Wadą tej metody jest to, że jest bolesna i nie zawsze następuje poronienie zupełne, które powoduje konieczność wykonania zabiegu łyżeczkowania. Po farmakologicznej indukcji poronienia jeśli przebiegła pomyślnie (bez wykonanego zabiegu łyżeczkowania) daje możliwość ponownego zajścia w ciążę bezpośrednio po tym wydarzeniu.

Drugi sposób, który kiedyś był standardem profilaktyki przy poronieniu zatrzymanym to zabieg łyżeczkowania. Jest to zabieg wykonywany w znieczuleniu ogólnym, w pełni skuteczny, niebolesny, po jego wykonaniu zazwyczaj profilaktycznie zastosowana zostaje antybiotykoterapia. Zabieg ten powoduje konieczność przesunięcia do minimum 3 miesięcy starań o kolejną ciążę.