Spacer problem wózek

Czyli faktycznie coś w tym jest, ze trasy atrakcyjne dla dorosłych są po prostu zbyt nudne dla dzieci. Super, że znaleźliście zloty środek i fajnie ze możecie sobie urządzać taki wielkie spacery w niedziele. na pewno jest wesoło :)

BLW bez spiny tak dokładnie jest jak piszesz u mnie kupiliśmy nową spacerówkę żeby mniej miejsca zajmowała i mały uwielbiał nawet po domu jeździć więc w dużej spacerówce zmieniłam kierunek jazdy, ale te spacery nie były jakoś długie a chodziliśmy zawsze jedną trasą przez las bo po drodze zbieraliśmy moją koleżankę. Jakoś raz robili przewiert pod drogą więc nie pchałam się tam i poszłam ,,na wieś,, no siedział z godzinę. Od tamtej pory koleżanka musi przychodzić do nas jak chcę iść z nami na spacer bo po prostu trasa do niej jest mało atrakcyjna. Tutaj jakiś samochód przejedzie, piesek zaszczeka, coś się dzieje i jest fajnie. No chyba że w niedzielę zabieramy psy na spacer i ,, całą ekipę,, sąsiadów i znajomych to możemy iść w las bo jest dużo ludzi i nie jest nudno 

Zazdroszczę hahah

u nas na szczęście dzieciaki bardzo lubią spacery i wyjścia na dwór :)  od malutkiego nie mieliśmy z tym problemu :) 

U nas tak naprawdę od początku był bunt na wózek. Mam wokół domu piękne tereny po których mogłabym spacerować godzinami a w gondoli synek wytrzymywał maksymalnie godzinę. Najczęściej spacery wyglądały tak, ze wychodziłam w porach drzemki, był najedzony, śpiący a i tak nie potrafił zasnąć. Męczyłam się 20-30 minut po czym zasypiał na kolejne 30min i budził się z płaczem. Pogodziłam się z tym, ze nie będzie mi dane relaksować się na świeżym powietrzu i każde wyjście z wózkiem było dla mnie stresem i jedna wielka niewiadoma, bo nigdy nie wiedziałam czy uda się, że synek uśnie czy tez będzie wył tak, że ze wstydem będę uciekać do domu. Kiedyś płakał w lesie tak głośno, ze dosłownie wypłoszyli sarny i przebiegły mi przez drogę w popłochu :D sytuacja zmieniła się nieco, gdy przeszliśmy na spacerówkę. Najpierw przodem do mnie, więc miałam więcej możliwości interakcji. Zagadywalam, śpiewałam piosenki, opowiadałam o tym co się dzieje dookoła. Trochę pomagało ale bywały tez spacery pełne płaczu. Tak naprawdę, sytuacja zmieniła się dopiero gdy przed wyjazdem na wakacje kupiliśmy nowa spacerówkę, przodem do kierunku jazdy. Nie wiem czy tak duże znaczenie miało to, ze wózek był dla synka wygodniejszy, czy przypadkowo trafiło się tak, ze akurat zmieniliśmy otoczenie na wakacje bo synek nagle pokochał spacery. Mogliśmy tam chodzić po 2-3h i uśmiech nie schodził mu z twarzy. Po powrocie zaczęłam analizować, czym różniły się spacery nad morzem od tych naszych, po lesie i doszłam do wniosku, ze kluczowe znaczenie ma chyba to, że tam więcej się działo a u nas, w lesie synek jako atrakcje miał tylko spadające liście :) postanowiłam zmienić trasę spacerów. Chodziłam po osiedlu, oglądaliśmy kurki sąsiadki, poznaliśmy wszystkie psy w okolicy. Dotarliśmy na plac zabaw na którym nigdy nie byliśmy. I to był strzał w 10. Czasem warto spojrzeć na świat oczami dziecka. to co dla nas jest atrakcyjne (las, natura, śpiew ptaków i cisza), dla dziecka może być po prostu nudne :)

Dużo zawieszek i zabawek oraz wafelek do raczki i jakos teraz ida nam te spacery

U nas był taki bunt jak synek miał 4-5 miesięcy i właśnie zaczął się nudzić w wozku, był bardziej ciekawy świata. Do tego zaczął już próbować siadać. Wcześniej tylko spał na spacerach a tu nagle ryk i histeria  ludzie patrzyli na mnie jak na wariata i co ja temu dziecku robię :D Przesiedliśmy się na spacerówkę tylko, że zdecydowanie bardziej leżąco bo synek jeszcze do końca nie siedział i problem znikł :) Teraz na dwa latka i na początku spaceru idzie koło wózka a jak już mu się nie chce to wsiada i jedzie. Chyba, że już mu się nudzi czy zobaczy coś ciekawego to wiadomo, że chce wyjść :)

No jak piszecie każde dziecko inaczej. Ja kupowałam specjalnie spacerówkę do dwóch kierunków jazdy w razie w i to byl strzal w 10 bo córka tylko do kierunku jazdy też tolerowała.