Będąc w ciąży dostałam wysypki na brzuchu i piersiach bardzo swędzącej. Nie miałam pojęcia co to jest. W pewnym momencie zaczęły mi się robić ranki. Na wizycie kontrolnej u lekarza pokazałam mu, nie miał pojęcia co to takiego. Natychmiast skierował mnie do dermatologa, okropnie się wtedy przestraszyłam. Tego dnia byłam odsyłana od specjalisty do specjalisty miałam już dosyć chodzenia. W końcu przyjęła mnie pani dermatolog obejrzała mnie i powiedziała „Świerzb" – zapytałam co to takiego? Nie miałam nigdy styczności z tym pojęciem. Więc pani mi wyjaśniła i powiedziała, że dla ciężarnej to nie jest nic dobrego.

Co to jest świerzb

To choroba skóry, którą może zarazić się każdy poprzez kontakt bezpośredni, która powoduje, że ciało zostaje zaatakowane przez świerzbowca maleńkiego pasożyta z gromady pajęczaków. Bardzo się one rozprzestrzeniają na ciele. Okres wylęgania świerzbu wynosi zwykle 3-4 tygodni. Oznacza to, że przez ten czas pacjent nie mając objawów, może stanowić źródło zarażenia dla osób z najbliższego otoczenia. 

Zapytała czy w domu któryś z domowników ma podobne objawy, powiedziałam, że nie. Więc zapytała jakich kosmetyków używam, odparłam, że jedynie oliwki żelowej z Johnsona. Powiedziała mi że natychmiast mam odstawić gdyż ona bardzo uczula. Przepisała mi wapno i kazała zgłosić się do dermatologa jak mi nie kilku dniach nie minie aby zrobić badania w kierunku tego świerzbu. Bardzo się bałam i miałam nadzieję, że to jednak tylko uczulenie. Zaczęłam pić wapno i przestałam używać tej oliwki. Objawy ustąpiły, odetchnęłam z ulgą.

Częste objawy świerzbu

• Silny swąd, nasilający się po rozgrzaniu ciała;
• Zmiany naskórne w postaci grudek, guzków, pęcherzyków zlokalizowanych szczególnie w przestrzeniach międzypalcowych rąk, nadgarstkach, zgięciach i fałdach skórnych, w okolicy pępka i brodawek sutkowych a także na narządach płciowych i pośladkach;
• U niemowląt charakterystyczne są pęcherzyki, krosty i grudki zlokalizowane na głowie, szyi, dłoni, stopach a także fałdach skórnych;

Gdy zauważymy takie objawy u siebie lub w naszym otoczeniu należy jak najszybciej udać się do lekarza. Wtedy też specjalista poprzez badanie mikroskopowe zeskrobin naskórka może ocenić nasz stan. Pomimo, że świerzb w wielu przypadkach jest niegroźną chorobą bardzo często ma powikłania. Świerzb oprócz trudnego do zniesienia świądu może prowadzić do rozległych zmian skórnych, a także do zapalenia tkanki podskórnej, czyraków czy zapalenia naczyń limfatycznych. W niektórych sytuacjach brak odpowiedniego leczenia może spowodować kłębuszkowe zapalenie nerek czy gorączka reumatyczna.

Leczenie świerzbu

U dorosłych oraz dzieci powyżej 2 roku życia stosuje się miejscowe środki przeciwświerzbowcowe (permetrynę, benzoesan benzylu, preparaty siarki), które należy aplikować równomiernie na całe ciało z wyjątkiem głowy, w tym na przednią powierzchnię szyi, kark, dłonie oraz powierzchnię podeszwową stóp. U niemowląt i dzieci do 2 roku życia jest nieco inaczej należy leczyć również skórę twarzy, uszu oraz głowy. Najkorzystniej jest aplikować preparaty miejscowe w godzinach wieczornych, gdyż zwiększa to ekspozycję świerzbowców na leki.

Musimy pamiętać, aby terapię walki z chorobą rozpocząć jak najwcześniej co szybciej ją pokona.
Nie należy bagatelizować żadnych objawów, lecz konsultować każde zmiany z lekarzem.