Baby blues, smutek poporodowy – jak sobie radzić z trudnymi emocjami?

Świetnie ciebie rozumiem;) u mnie jest podobnie zbyt duża różnica wieku chyba sprawiła że dla mnie wiele sytuacji z młodszym dzieckiem jest czymś nowym mimo iż starsza córka przechodziła również przez różne bunty to wydaje mi się że jednak dużo lżej;)

Obecnie na głowie dużo więcej rzeczy i spraw;( a tak jak piszesz mama jest na ostatnim miejscu;( przez co czasami nie mam już ochoty na nic a jedynie myśli to położyć się spać;/ 

Ja wszelkie wybuchy trzymam na wodzy i staram się nie wybuchać  

Doris ,A czy w jakiś sposób pomaga ci mąż /partner w tych obowiązkach? Lub ktoś inny. Jeśli jest taka możliwość to z pewnością powinnaś z tego skorzystać i nie brać wszystkiego na tylko swoje barki.

Tak My Mamy tak już mamy że zawsze na pierwszym miejscu dziecki, rodzina dom... a potem dopiero My same. Ojj czasem te emocje nie są łatwe do przerobienia. 

Jak dobrze poczytać Wasze komentarze i wiedzieć, że nie jestem sama. Syn ma już 8 lat, więc wiele emocji już przerobiłam, ale teraz jak się pojawiło drugie dziecko to jest jakiś kosmos. Do szkoły chodzi i wraca sam, ale na zajecia dodatkowe już trzeba go odstawiac. Mam wrażenie, że już jak się kładę to w głowie mam tylko co i o której muszę zrobić, żeby wszystko ogarnąć. Czasem mam tak wszystkiego dość, że mam ochotę trzasnąć drzwiami i wyjść. Bo mama musi wszystko. Priorytetem zawsze są dzieci i dom. A siebie stawia na samym końcu... Staram się panować nad emocjami, ale czasem się nie da i wybucham. Czego później żałuję. Ale też często jestem zmęczona i potrzebuję chwili ciszy czy spokoju... 

Jak dobrze poczytać Wasze komentarze i wiedzieć, że nie jestem sama. Syn ma już 8 lat, więc wiele emocji już przerobiłam, ale teraz jak się pojawiło drugie dziecko to jest jakiś kosmos. Do szkoły chodzi i wraca sam, ale na zajecia dodatkowe już trzeba go odstawiac. Mam wrażenie, że już jak się kładę to w głowie mam tylko co i o której muszę zrobić, żeby wszystko ogarnąć. Czasem mam tak wszystkiego dość, że mam ochotę trzasnąć drzwiami i wyjść. Bo mama musi wszystko. Priorytetem zawsze są dzieci i dom. A siebie stawia na samym końcu... Staram się panować nad emocjami, ale czasem się nie da i wybucham. Czego później żałuję. Ale też często jestem zmęczona i potrzebuję chwili ciszy czy spokoju... 

Jak dobrze poczytać Wasze komentarze i wiedzieć, że nie jestem sama. Syn ma już 8 lat, więc wiele emocji już przerobiłam, ale teraz jak się pojawiło drugie dziecko to jest jakiś kosmos. Do szkoły chodzi i wraca sam, ale na zajecia dodatkowe już trzeba go odstawiac. Mam wrażenie, że już jak się kładę to w głowie mam tylko co i o której muszę zrobić, żeby wszystko ogarnąć. Czasem mam tak wszystkiego dość, że mam ochotę trzasnąć drzwiami i wyjść. Bo mama musi wszystko. Priorytetem zawsze są dzieci i dom. A siebie stawia na samym końcu... Staram się panować nad emocjami, ale czasem się nie da i wybucham. Czego później żałuję. Ale też często jestem zmęczona i potrzebuję chwili ciszy czy spokoju... 

Ja dopiero przy Małym nauczyłam się trochę to sprzątanie odpuszczać :) Dzisiaj zamiast prasować... poszłam na spacer bo było okno pogodowe bez deszczu :)

Jejku Ja mam tak samo.. cały czas sprzątanie, gotowanie , wycieranie odcisków na szkle.. ale każda wolna chwile staram się spędzać z dziećmi;)