Jak sobie radzić z ludźmi którzy sypią złote rady albo zwracają uwagę na to co robię ja matka.

To jest nie uniknione i jakoś tak wydaje mi się wspisane w nature czlowieczenstwa jak sie ludzie nie odezwa to nie sa soba trzeba jakos tak nauczyc sie z czasem zwracac na to coraz mniejszą uwage nie jest to latwe bo pamietam ze przy synu tez sie tym przejmowalam tlumaczylam pokazywalam swoje racje teraz poprostu przemilcze swoje uwazam swoje robie czasem sie nic nie odezwe czaseem cos odpowiem zalezy kto zwraca mi ta uwage bo bywa ze np w przypadku osob starszych z grzecznosci nie wypada nic nie odpowiedziec wtedy staram sie odpowiedziec albo wymijajaco i tak robie swoje albo zmieniam temat albo cos tam delikatnie wytlumacze ze kiedys było tak teraz jest tak wszystko zalezy tez od tego z kim toczy sie ta rozmowa i czy dana osoba da sobie wytlumaczyc bo to tez jest istotne a nie kazdy chce sluchac naszych argumentow najczęściej z osobami ktore maja moje argumenty tak totalnie kompletnie gdzies nie wdaje sie w żadna dyskusje i tym bardziej robie swoje 

Również jak poprzedniczka, puszczam mimo uszu. Złośliwosci i oburzanie się nie pomagają, wręcz zaostrzają tylko konflikt. Najlepsze jest uśmiech i podziękowanie z odpowiedzią "zadecydujemy o tym z mężem" 

Ja czasem puszczam mimo uszu. Czasem odpowiem, że dziękuję za radę ale... i tak zrobię po swojemu. Szkoda niepotrzebnych nerwów.

A ja na pytanie czy karmię odpowiadam tak, nie głodzę.. 

Niestety ludzie gadali, będą gadać itd. często odpowiadam stanowczo że to ja jestem matką i wiem co robić. Czy chamsko. Nie, po prostu nie będę się uśmiechać. Ludzie już nie pamiętają jak ich to denerwowało kiedyś. 

Nie nawidze tych wszystkich rad itp 

Na pytanie gdzie on ma czapkę odpowiadam że w domu.

U nas babcia pytanie zadaje dziecku w sensie ,,a gdzie ty masz czapeczkę mama ci nie założyła?,, odpowiedziałam tylko raz że mały nie umie mówić i jej nie odpowie więcej pytanie się nie powtórzyło. Hahahah