Pierwsze chwile po porodzie

Pierwszych chwil nie wspominam źle, co najwyżej w szpitalu było bardziej stresujco. W domu to taki luz, jak płacze bo np. zmieniam pieluszkę to na spokojnie zmieniam. Jak czułam potrzebę podania smoczka to dawałam. A w szpitalu jednak tak stresująco, zaraz koś zaglądał co tak dziecko płacze, to budził inne dzieci na sali, na smoczka też krzywo patrzono itd, więc taka spięta byłam. 

A jeśli chodzi o drzemki w ciągu dnia to zgadzam się z Piną, u mnie to też nie jest łatwe. I taka drzemka bardziej mnie wybijała z rytmu, niż pomogła. Lepszym rozwiązaniem było położenie się wcześniej spać lub jeśli jest taka możliwość to wstać później. W czwartek np.  wstałam finalnie o 10.30. 

Dla mnie najgorsze było wstawania z łóżka ze świeżymi szwami bałam się że sobie naderwe mało tego karmienie było dość problematycznym tematem 

Pierwsze dni byly bardzo ciezkie, kiedy oglada sie filmiki to karmienie piersia jest cudownym momentem ;) u mnie przed kazdym nakarmieniem dziecka byl stres ;/ niepotrafilam dobrze malej przystawic przez co moje brodawki bardzo ucierpialy;/ 

Bardzo malo snu dziecko  lubiace byc w ramionach mamy wrecz nonstop ;)

Przy drugim dziecku jest na tyle latwiej ze juz wiadomo z czym moga pojawic sie problemy jak sobie z nimi poradzic i jak osiagnac sukces ;D

Jednak sa tez takie sytuacje na ktore nie mamy wplywu chociazby przebieg porodu ;/

Pp pierwszym porodzie ciało szybko sie regenerowalo i dochodzilo do siebie w przeciwienstwie do drugiego porodu;/ tak proces gojenia i dpvhodzenia do siebie trwal duzo dluzej do tego źle gojaca sie rana puszczone szwy;/ bol kosci ogonowej gdzie podczas porodu doszlo do odgiecia;(mimo iz minelo 10 miesiecy nadal mam problem z dluzszym siedzeniem;/

Kolki ;/ ciezki okres dla kazdego rodzica ktory doswiadczyl bolu kolkowego u swojego noworodka.

Pierwsze chwile po porodzie to zarazem ulga że maluch jest już z nami, szczęście i zachwyt ale też sporo nowości i poznawanie siebie wzajemnie. Dużo wszystkiego i trzeba dobrze się zorganizować żeby wszystko ogarnąć i jeszcze odpocząć;) ale warto. Dziecko wynagradza wszystko!

MamaOlusia to naprawde mieliscie ciezkie chwile

U mnie niestety ogólny stan fizyczny który uniemożliwiał mi dojście do siebie przez to ciężko mi było zajmować się synkiem

Pierwsze dni po porodzie to najgorszy był szpital - wszystko pozamykane, brak wsparcia i pomocy, bo covid. Tak twardo zasypiałam, że płacz małej mnie nie budził. 

W domu juz bylo fajnie, mogłam w końcu zjeść cos porządnego (bo po CC trzymali mnie 3 dni bez jedzenia). To była chyba najlepsza chwila. Potem musiałam posprzątać mieszkanie, bo patrner tak się ucieszył z narodzin, że zapomniał posprzątać po imprezie. 

Po dwóch dniach stwierdziłam, że partner  ma isć do pracy bo tylko mi przeszkadza.

Takie pójście na drzemkę razem z dzieckiem wcale nie jest łatwe Po pierwsze nieraz ciężko się zgrać wtedy kiedy nas łamie i ścina zmęczenie akurat przeważnie nasz maluszek ani myśli o tym żeby iść na drzemkę wtedy kiedy on już się na nią zdecyduje nam całe zmęczenie przechodzi  Napijemy się jakieś wzmacniającej kawy zaczynamy zabierać się za codzienne obowiązki No i w końcu kończy się na tym że właśnie tą drzemkę maluszka wykorzystujemy na to aby coś zrobić w domu bo oni się ogólnie zadbać o jakieś tam swoje potrzeby ale ten sen idzie w odstawkę Przynajmniej ja tak mam miałam kiedyś gdy syn był mniejszy żeby położyć się w ciągu dnia na drzemkę razem z nim musiałoby mi dodatkowo jeszcze coś dolegać nie tylko samo zmęczenie ale coś musiało mnie boleć po prostu musiałabym się jeszcze oprócz senności źle czuć wtedy jak już to się z kumuluje No to drzemka wchodzi Ale tak w tygodniu to bardzo bardzo rzadko już Zdecydowanie bardziej wolę przy niedzieli przekazać opiekę nad synem mężowi i wtedy pójść się na chwilę położyć